Τα σουβλάκια, ο καπνός αλλά και η μυρωδιά από τα σουβλάκια, το λουκάνικο, τον χαλβά, οι παράγκες με τα λαμπιόνια, οι άγνωστοι μικροπωλητές, οι γνωστοί που συναντάς μια φορά το χρόνο, παιδιά που τσουλάνε μια ρόδα, μικροί και μεγάλοι με τις βόλτες πάνω-κάτω, από την αρχή του πεζοδρόμου μέχρι το Στάδιο και πίσω.
Το έτος 2012 μοιάζει -τουλάχιστον σε μένα- πιο μακρινό από ό,τι πραγματικά είναι. Όμως μία φράση που είχα διαβάσει τότε τότε ως μότο ζωής ενός ανθρώπου έρχεται στο προσκήνιο τρομακτικά επίκαιρη.
Κάθε τι που μας φτιάχνει τη διάθεση, όπως και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, δικαιούμαστε να το αναζητούμε. Σαν τους ζογκλέρ της φωτογραφίας που γλυκαίνουν την αναμονή στο φανάρι
