Ενα από τα σημαντικότερα γεγονότα της Κατοχής ήταν αναμφισβήτητα η μεγάλη μάχη μέσα στο Βελεστίνο την 1η Αυγούστου 1944, που είχε πολλούς νεκρούς και τραυματίες, ήταν πολύωρη και έληξε με θρίαμβο των ανταρτών του ΕΛΑΣ, οι οποίοι είχαν σαν λάφυρα δεκάδες αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, ηλεκτρονικό υλικό.

Να πώς περιγράφει τη μάχη η Αγγελική Καραμπεροπούλου μέσα στις σελίδες του παιδικού της βιβλίου "Τα παραμύθια της Υπέρειας Κρήνης":

Μέρες πριν την 1η Αυγούστου 1944, τρεις μόνο μήνες πριν από το τέλος της σκλαβιάς, παρατηρούνταν περίεργες κινήσεις στο χωριό. Οι αντάρτες έρχονταν κρυφά και σημείωναν τις θέσεις των Γερμανών, μελετούσαν τις κινήσεις και τις αλλαγές φρουρών, τον τόπο που διέμεναν και τις δυνάμεις που είχαν. Το διοικητήριο το είχαν στήσει σ’ ένα σπίτι δίπλα στην εκκλησιά. Και μέσα στο χωριό οι Γερμανοί είχαν εγκαταστάσεις και φύλαγαν τα αυτοκίνητα και πολεμοφόδια.

Το βράδυ, στις 11 η ώρα, οι Έλληνες αντάρτες επιτέθηκαν με πολλές δυνάμεις, που είχαν συγκεντρώσει από τη γύρω περιοχή. Οι Γερμανοί οχυρώθηκαν στο διοικητήριο, στο καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου, σε κτίρια της αγοράς, όπου είχαν εναποθηκεύσει στρατιωτικό υλικό και στη Λαχαναγορά, όπου υπήρχε ο σταθμός αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Η μάχη έγινε μέσα στο χωριό και κράτησε έξι ολόκληρες ώρες. Είχε απλωθεί στους δρόμους, τις πλατείες και τα σοκάκια του Βελεστίνου. Από δρόμο σε δρόμο, από κτίριο σε κτίριο, οι φωνές, οι εκρήξεις και οι συνεχείς πυροβολισμοί, είχαν δημιουργήσει ατμόσφαιρα άγριας σύγκρουσης με πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Οι αντάρτες είχαν εξουδετερώσει τους Γερμανούς στο κέντρο της αγοράς και τη «Λαχαναγορά» όχι όμως και την κυρία δύναμή τους, που είχε οχυρωθεί και αμύνονταν στο διοικητήριο. Η μάχη συνεχίστηκε όλη τη νύχτα. Οι απώλειες από πλευράς Γερμανών ήταν σημαντικές, ενώ τρεις απ’ αυτούς πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Σημαντικά ήταν και τα λάφυρα των ανταρτών. Κατάφεραν να πάρουν αντιαρματικά οχήματα, φορτηγά κι επιβατικά, μοτοσικλέτες, όπλα, πυρομαχικά, ασυρμάτους, ραδιόφωνα, ιματισμό κ.α. Οι Γερμανοί αναγκάστηκαν την επομένη της μάχης να εγκαταλείψουν την πόλη και να στρατοπεδεύσουν στο σιδηροδρομικό σταθμό, 1,5 χιλιόμετρο μακριά. Έτσι περιορίστηκε ο έλεγχός τους στο χωριό και τη γύρω περιοχή. Οι κάτοικοι όμως φοβούνταν αντίποινα, έναν τους σκότωνες εκατό φοβούνταν αντίποινα, αυτή ήταν η τακτική τους για να κρατούν τον κόσμο ήσυχο και υποταγμένο.

Έτσι την ίδια νύχτα, εγκατέλειψαν για άλλη μια φορά το χωριό, παίρνοντας ότι μπορούσαν μαζί τους, και κατευθύνθηκαν στα γύρω χωριά".

πηγή: Ταχυδρόμος