Το άστρο του έλαμπε πολύ δυνατά, πολλά χρόνια πριν να γίνει δήμαρχος Βελεστίνου το 1975. Έλαμπε πριν το 1960 που πήρε άδεια εργασίας και συνεργασίας από τον τότε εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας “Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ”, τον αείμνηστο Αλέξανδρο Μέρο, έως το 2019 που πήρε την τελευταία πλακέτα βράβευσης και επαίνου.

Είχε την προσωπικότητά του, τη φυσιογνωμία του, ήταν καταξιωμένος άνθρωπος που άφησε εποχή, τη δικιά του εποχή.

Το άστρο του τον ακολουθούσε πενήντα εφτά ολόκληρα χρόνια που ήταν στην επικαιρότητα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Μια ζωή που την περπατήσαμε μαζί, βήμα-βήμα, όλα μας τα χρόνια. Έχω αποκτήσει πλούσιο εμπειρικό υλικό, των πενήντα εννέα χρόνων που ζήσαμε μαζί και όσο ζω και μπορώ θα γράφω για σένα.

Η απλότητά σου, η συμπεριφορά σου, οι σκέψεις, οι γνώσεις και οι ιδέες σου που ήταν ατελείωτες σε χαρακτηρίζουν άνθρωπο δυνατό και περήφανο και όλα αυτά ήταν πολύ σημαντικά για μένα.

“Καίω και πονώ για σένα

Δεν με βλέπεις

Να στείλω γράμμα για να ρθείς

Τα έξοδα δεν έχεις”

Αθάνατε Βασίλη Καραμπερόπουλε, να είσαι καλά όπου και  να βρίσκεσαι.

Με εκτίμηση και σεβασμό στη μνήμη σου και με πολλή αγάπη στον άντρα μου η γυναίκα σου Ευαγγελία ή Βαγγελή όπως με φώναζες.