Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και περισυλλογής, μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικοί απέτισαν φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Η εκδήλωση μνήμης και τιμής που έλαβε χώρα σήμερα στο σχολείο μας, περιελάμβανε μαρτυρίες και ντοκουμέντα για να μπορέσουν όλοι να ψυχανεμιστούν την εποχή του σκοταδισμού και των διώξεων που επικράτησε από τους σφετεριστές της εξουσίας, τους πολέμιους της Δημοκρατίας. Παρακολουθήσαμε βήμα – βήμα, ακολουθώντας το χρονικό των γεγονότων, τον αντίκτυπο των μεθοδεύσεων και πρακτικών της Χούντας στην καθημερινή ζωή των πολιτών, είδαμε την αντίδραση των διανοουμένων στο στυγνό Δικτατορικό καθεστώς, την αντίδραση των πολιτιστικών σωματείων, την αντίδραση των ανθρώπων του θεάτρου και της τέχνης με αποκορύφωμα την αντίδραση των Φοιτητών τον Νοέμβρη του 1973.

Η εκδήλωση διανθίστηκε με υπέροχα τραγούδια: «Ένα το χελιδόνι», «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις», «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», «Προσκύνημα» «Το σφαγείο», «Ο δρόμος», «Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», «Θα σημάνουν οι καμπάνες», «Και να αδελφέ μου», «Λίγο ακόμα».

Η Φιλόλογος κ. Πρίντζου Αρετή που διοργάνωσε την εκδήλωση, μεταξύ άλλων στην ομιλία της ανέφερε: «Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας.

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης. Ο αυθορμητισμός και ο δυναμισμός των φοιτητών αποτέλεσαν αναπάντεχο ράπισμα στο καθεστώς των Συνταγματαρχών. Όλα έδειχναν τότε, ότι θα γινόταν η εξέγερση. Ο λαός τρόχιζε την οργή του. Οι αντιστασιακές ομάδες ήταν στο πόδι κι οι φοιτητές με δυναμισμό, πήραν την απόφαση να συγκρουσθούν ανοιχτά με τη Χούντα.

Με την επιβολή της Δικτατορίας στη χώρα μας, πολιτικοί και πολίτες καταδιώκονται, φυλακίζονται, υπόκεινται σε βασανιστήρια, εξορίζονται σε ξερονήσια ή αυτοεξορίζονται, μην αντέχοντας τη θλιβερή αυτή κατάσταση. Με την καταπάτηση όλων των θεμελιωδών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κοινωνία ήταν ένα καζάνι που έβραζε. Το σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», συνοψίζει μέσα από την απλότητα τριών λέξεων την ανάγκη της κοινωνίας τότε, και γίνεται το κυρίαρχο σύνθημα στα χείλη των εξεγερμένων φοιτητών. Η μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου μάς διδάσκει σήμερα, ότι πρέπει να παραμείνουμε ενεργοί πολίτες. Το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», είναι επίκαιρο και διαχρονικό. Ο αγώνας για ειρήνη, δημοκρατία και δικαιοσύνη είναι διαρκής, και σήμερα αυτός ο αγώνας περιλαμβάνει και τη διασφάλιση ενός μέλλοντος όπου η τεχνολογία – συμπεριλαμβανομένης της Τεχνητής Νοημοσύνης – θα είναι σύμμαχος του ανθρώπου και των δημοκρατικών ιδεωδών». Η κ. Πρίντζου έκλεισε την ομιλία της με την απαγγελία του ποιήματος του Τάσου Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», αφιερωμένο σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν τότε και σ’ εμάς που συνεχίζουμε σήμερα.

Στο κλείσιμο της εκδήλωσης, το μήνυμα του Διευθυντή, κ. Βάιου Λιαπόπουλου, επικεντρώθηκε στη βαθιά σύνδεση μεταξύ παιδείας και ελευθερίας. Τόνισε ότι οι νόμοι εκείνης της εποχής καταλύθηκαν επειδή απουσίαζε η παιδεία, υπογραμμίζοντας πως το σχολείο, ως θεμελιώδης πυλώνας της, έχει την ευθύνη να καλλιεργεί στους μαθητές την ικανότητα της κριτικής σκέψης. Και είναι ακριβώς η σκέψη που γεννά και στηρίζει την ελευθερία.