Στο νομοσχέδιο που συζητήθηκε σήμερα στην επιτροπή Οικονομικών σχετικά με την εξαγορά ακινήτων που ανήκουν στη ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, τοποθετήθηκε η αναπληρώτρια τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Η κ.Παπανάτσιου ανέφερε ότι την περίοδο 2016-2018 είχε συγκροτηθεί αρμόδια επιτροπή στο Υπουργείο Οικονομικών ώστε να καταλήξει σε μία πρόταση σχετικά με τη λύση του χρόνιου προβλήματος των διακατεχομένων ακινήτων που ταλαιπωρεί τους πολίτες. Η πρόταση της επιτροπής, δεν κατέληξε σε νομοθετική ρύθμιση καθώς μία τέτοια προσπάθεια χρειάζεται μεγάλες συναίνεσεις και διαβούλευση με φορείς και της κατά τόπους κοινωνίες που αφορά. Η Βουλεύτρια τόνισε πως η Κυβέρνηση δεν ξεκίνησε πότε μία τέτοια συζήτηση με τους εμπλεκόμενους φορείς, αντίθετα προεκλογικά προχωράει σε μία εκμετάλλευση της πρότασης της τότε επιτροπής, με τα αναγκαία βέβαια, κατ’ αυτή συμπληρώματα.
 
Η κ.Παπανάτσιου συμπλήρωσε πως αν η Κυβέρνηση πραγματικά ενδιαφερόταν για τ’ ακίνητα των πολιτών θα είχε ήδη επαναφέρει την προστασία της πρώτης κατοικίας των πολιτών.  Συγκεκριμένα η Βουλεύτρια υπογράμμισε πως υπάρχουν αρκετές ενστάσεις. Αρχικά δεν έχει συμπεριληφθεί η διάταξη που να ορίζει ότι η εξαγορά των ακινήτων είναι δυνητική για το δημόσιο. «Αυτό και μόνο είναι δεσμευτικό για την διοίκηση», συμπλήρωσε η κ.Παπανάτσιου. Ακόμα τόνισε ότι προβλέπονται υπερβολικά πολλές περιπτώσεις έκπτωσης και με μεγάλα ποσοστά. Στην πραγματικότητα, αν ισχύσουν αυτά, το Δημόσιο θα χαρίσει τα ακίνητά του σε βάρος, πάντα των νομοταγών πολιτών. Το ποσοστό έκπτωσης 10% για την εφάπαξ καταβολή του τιμήματος εξαγοράς είναι υπερβολικό, ιδίως σε συνδυασμό με τις λοιπές προβλεπόμενες εκπτώσεις. Ομοίως, συμπλήρωσε πως  οι 60 δόσεις είναι πάρα πολλές και μάλιστα χωρίς επιτόκιο.
 
Η κ.Παπανάτσιου συμπλήρωσε πως στο νομοσχέδιο συμπεριλαμβάνονται και άρθρα που αφορούν τον ΕΝΦΙΑ και διατάξεις για τον ΦΠΑ, οι οποίες μάλιστα δεν είχαν συμπεριληφθεί στο σχέδιο νόμου, κατά την διαβούλευση. Μάλιστα ορισμένες από αυτές γεννούν ερωτηματικά, ειδικά οι διατάξεις των άρθρων 28-29 που φαίνεται να ζημιώνεται το δημόσιο μέσω της αποφορολόγησης του φόρου υπεραξίας.