Σχεδόν καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για βιασμούς παιδιών. Το έγκλημα επαναλαμβάνεται με τέτοια συχνότητα, σαν να πρόκειται για μόδα που αναβαθμίζει όποιον το διαπράττει. Η διαστροφή ξεπερνά κάθε φαντασία, ώστε να θεωρείται από τον πατέρα – βιαστή πολύ έξυπνο!, μοντέρνο, προχωρημένο, να διοργανώνει και πάρτυ βιασμού μετά την έκδοση του παιδιού του στο θείο του και σε πελάτες που πληρώνουν καλά για να ικανοποιήσουν τη διαστροφή τους. Μιλάμε όμως για σεξουαλική βία σε παιδιά.

Αλήθεια ποια τιμωρία πρέπει να επιβάλλεται σε τέτοιους εγκληματίες;

Μήπως πρέπει να επαναφέρουμε σε ισχύ το νόμο του Σόλωνα, που για εξόχως ειδεχθή εγκλήματα προέβλεπε, πριν την επιβολή οποιασδήποτε ποινής τη δημόσια διαπόμπευση;  

Τι είναι σεξουαλική κακοποίηση ή βία σε παιδιά; ( www.daserste.de )

Σεξουαλική κακοποίηση ή βία σε παιδιά είναι κάθε σεξουαλική πράξη, η οποία διαπράττεται σε αγόρια ή κορίτσια ανήλικα παρά τη θέλησή τους ή εξαιτίας της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής ή γλωσσικής κατωτερότητας ή μειονεξίας δεν μπορούν συνειδητά να συναινέσουν.

Που λαβαίνει χώρα η σεξουαλική παρενόχληση/ κακοποίηση / ο βιασμός; (www.mdr.de)

Η σεξουαλική παρενόχληση ή ο βιασμός του παιδιού ή του εφήβου τις περισσότερες φορές συμβαίνει στο άμεσο οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζει το παιδί-θύμα. Σ‘ αυτό ανήκουν οι συγγενείς , φίλοι και γνωστοί της οικογένειας, καθώς επίσης και οι εργαζόμενοι στις δομές εκπαίδευσης, φροντίδας, γυμναστήρια, δομές φροντίδας αναπήρων παιδιών και δομές δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών. 

Σε όλες τις περιπτώσεις που ο δράστης ή η δράστης απολαμβάνει την πλήρη εμπιστοσύνη των γονιών του παιδιού ή του εφήβου ή είναι πρόσωπο που απολαμβάνει τον πλήρη σεβασμό της οικογένειας, είναι πολύ δύσκολο για το θύμα να ζητήσει βοήθεια. Γιατί, θεωρεί, πως δεν θα το πιστέψει κανείς και άρα δεν θα λάβει καμία υποστήριξη.

Διαδικτυακά, οι άγνωστοι δράστες που αναζητούν γνωριμία με μικρά παιδιά ή εφήβους, αρχικά επιδιώκουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, με απώτερο σκοπό τη σεξουαλική επικοινωνία μαζί τους.

Σύμφωνα με το CSIi ( Cyber Security International Institut): 

Παιδόφιλος είναι αυτός ο οποίος έχει σεξουαλικές φαντασιώσεις με παιδιά και έλκεται από αυτά, αλλά δεν προχωράει στην πράξη.

Παιδεραστής είναι αυτός που θα προχωρήσει στη σεξουαλική πράξη με ένα παιδί.

Παιδεραστής. Γιατί

Βιολογικοί λόγοι.

• Αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης. – Δεν επαρκεί όμως αυτός ο λόγος / αιτία για να προχωρήσει κάποιος σε βιασμό ανηλίκων. Συντρέχουν συνήθως και άλλοι παράγοντες.
• Τα ρούχα που φορά ένα παιδί ενισχύουν την εκδήλωση κακοποιητικής συμπεριφοράς; - Όχι. Ο παιδεραστής δεν ενδιαφέρεται για το είδος της ένδυσης ενός παιδιού.
• Ο θύτης πολύ συχνά ήταν κάποτε θύμα. Δεν πήρε τη βοήθεια που χρειαζόταν για να διαχειριστεί με επιτυχία την τραυματική του εμπειρία και εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά αργότερα. 

Χαρακτηριστικά των παιδοβιαστών ( www.paidiatros.com )

• Επιθετική συμπεριφορά
• Διάπραξη και άλλων αξιόποινων πράξεων μη σεξουαλικού χαρακτήρα πέραν της πράξης του βιασμού. - Καταδίκη πολλών εξ αυτών.
• Υψηλά επίπεδα παρορμητικότητας. – Διαταραγμένη προσωπικότητα.
• Κοινωνικά απομονωμένοι, με ελάχιστες στενές ερωτικές σχέσεις. Ορισμένοι είναι έγγαμοι.
• Aντικοινωνική συμπεριφορά που εμφανίζεται ήδη από τα σχολικά χρόνια κατά τα οποία έχουν πολύ χαμηλή έως μέτρια απόδοση.
• Κάνουν χρήση πορνογραφίας.
• Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη ή υποβαθμίζουν την κακουργηματική τους συμπεριφορά.
• Είναι συνήθως 32 έως 45 χρόνων ( αλλά όχι απαραίτητα).
• Έχουν ασταθές εργασιακό ιστορικό, συνήθως είναι ανειδίκευτοι. Ωστόσο υπάρχουν και άτομα με ακαδημαϊκή μόρφωση, με κοινωνική ισχύ και επιρροή στην οικογένεια του θύματος.

Τα παιδιά δεν μιλούν για τη σεξουαλική τους κακοποίηση (www.gewaltinfo.at)

Οι δράστες αναζητούν τρόπους να αποτρέψουν τα παιδιά από το να μιλήσουν και κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν τη σιωπή τους. Τα εκβιάζουν ή προσπαθούν να τα πείσουν ότι δεν έγινε κάτι κακό ή ότι είναι ένα μυστικό που πρέπει να μείνει μεταξύ τους.

Από την άλλη τα παιδιά έχουν άγχος για τις συνέπειες, γιατί αισθάνονται ενοχές, θεωρούν ότι αυτά είναι υπεύθυνα για ό,τι συνέβη και αμφιβάλλουν αν κάποιος πιστέψει τι βίωσαν. 

Όταν η κακοποίηση συμβεί σε μια πολύ πρώιμη ηλικία, δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς τα συνέβη, ούτε μπορούν να την περιγράψουν με λέξεις, αφού η γλωσσική τους έκφραση είναι πολύ περιορισμένη. Μόνο όταν μεγαλώσουν, μπορούν να εκφραστούν και να εξηγήσουν τι βίωσαν.

Παρ’ όλο που κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά απέναντι σε κακοποιητική συμπεριφορά, είναι δυνατόν να καταλάβουμε από συγκεκριμένες αντιδράσεις “ τις ανοιχτές ή καλυμμένες φωνές για βοήθεια “.

Οι επιπτώσεις του βιασμού στην ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών ή των εφήβων

Σύμφωνα με αναρίθμητες έρευνες (healthcare-in-europe.com) που έκαναν επιστήμονες του τμήματος Ιατρικής ψυχολογίας της πανεπιστημιακής κλινικής της Βόννης UKB (Γερμανία), σε συνεργασία με επιστήμονες του πανεπιστημίου του Ruhr Bochum (Γερμανία) και του πανεπιστημίου Chengau (Κίνα) και δημοσιεύτηκαν στο “The American Journal of Psychiatry”:

Όποιος στην παιδική του ηλικία κακοποιήθηκε σεξουαλικά, αντιμετωπίζει ως ενήλικας ψυχικές ασθένειες πολύ σοβαρές. Όμως οι διαταραχές της ψυχικής υγείας ξεκινούν πολύ πρώιμα. Τα παιδιά εμφανίζουν συμπτώματα όπως:

• Δεν θέλουν ποτέ να μένουν μόνα τους στο σπίτι τους.
• Δεν θέλουν πια να κοιμούνται μόνα τους.
• Παρουσιάζουν διαταραχές ύπνου και βλέπουν συχνά εφιάλτες.
• Παρουσιάζουν συχνές και ξαφνικές αλλαγές στη συμπεριφορά τους.
• “Αγκιστρώνονται”  ισχυρά στη μητέρα τους ή στο πρόσωπο που τα φροντίζει.
• Έχουν προβλήματα συγκέντρωσης και παρουσιάζουν μείωση της σχολικής επίδοσης.
• Χάνουν ή παίρνουν βάρος ή παρουσιάζουν διατροφικές διαταραχές.
• Αρνούνται την τρυφερότητα.
• Πλένονται πολύ συχνά ή καθόλου.
• Παρουσιάζουν παλινδρομική συμπεριφορά: “Βρέχονται” ή “λερώνονται”  ξανά, ενώ είχαν περάσει προ πολλού από αυτό το στάδιο ανάπτυξης. 
• Εκδηλώνουν κρίσεις οργής, κρίσεις πανικού, γκρίνια, κατάθλιψη, ολιγοψυχία, επιθετικότητα, αντικοινωνική και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά.
• Φεύγουν μακριά από το σπίτι τους.
• Διηγούνται  ιστορίες σεξουαλικού περιεχομένου ή χρησιμοποιούν σεξουαλικές εκφράσεις, οι οποίες δεν αντιστοιχούν στην ηλικία τους και περιοδικά δείχνουν ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά.
• Τα αγόρια διακατέχονται από το άγχος μήπως είναι ομοφυλόφιλα.

Πως μπορούν τα παιδιά να προστατευθούν από τη σεξουαλική βία;

Η ένωση Γυναικών Ελλάδος- παράρτημα της νήσου Κω εξέδωσε ένα φυλλάδιο με χρήσιμες συμβουλές για τα παιδιά που συνέταξαν οι ψυχολόγοι Λήδα Στεκούλη και Νώντας Νταφούλης, οι οποίοι μεταξύ άλλων αναφέρουν:

• Το σώμα μου είναι δικό μου! Κανείς δεν το αγγίζει, αν δεν νοιώθω άνετα εγώ.
• Δεν αφήνω τους άλλους να με αγγίζουν στα σημεία που δεν θέλω (τα εσώρουχά μου), αλλά ούτε εγώ τους αγγίζω. Όταν κάτι κακό βλέπω ή μου συμβαίνει, δεν σιωπώ, γιατί δεν φταίω εγώ.
• Για ό,τι με απασχολεί κάποιος πάντα είναι εκεί.
• Προσοχή στο διαδίκτυο! Οτιδήποτε ανεβάζω στο διαδίκτυο, παύει να είναι δικό μου.
• Δεν αναρτώ φωτογραφίες, ούτε στοιχεία προσωπικά. Πρέπει να είμαι προσεκτικός/ή γιατί μπορεί κάποιος να τα χρησιμοποιήσει για το κακό μου.
• Επικίνδυνα παιχνίδια και δοκιμασίες δεν προσπαθώ να μιμηθώ. 
• Δεν μιλάω ποτέ με ανθρώπους που δεν γνωρίζω.
• Δεν χρειάζεται να ξέρω το πραγματικό όνομα αυτού που μ‘ ενοχλεί, αρκεί να ζητήσω βοήθεια.
• Αν κάποιος με στενοχωρεί ή με απειλεί, υπάρχουν ειδικοί που η δουλειά τους είναι να με προστατεύσουν. Τους εμπιστεύομαι, γιατί ξέρουν και μπορούν.

Πρόσωπα αναφοράς- γραμμές υποστήριξης

Όταν κάτι με κάνει να νοιώθω άσχημα, μπορώ να μιλήσω:

Στους δασκάλους ή στις δασκάλες στο σχολείο

Σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύομαι

Ή μπορώ να τηλεφωνήσω:

197 (Γραμμή Άμεση Κοινωνικής Βοήθειας)

1056 ( Χαμόγελο του Παιδιού, Εθνική Γραμμή για τα παιδιά)

11525 (Μαζί για το Παιδί)