ΜΗΝΥΜΑ Κ. ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΕΙΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Σήμερα, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών ενώνουμε όλοι μας τις φωνές μας και τις δυνάμεις μας ενάντια σε αυτό το καθημερινό και  παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει γυναίκες όλων των ηλικιών και όλων των φυλών. Βια,  που μπορεί να λαμβάνει τη μορφή λεκτικής, σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής κακοποίησης ακόμη και εμπορίας ανθρώπων.

Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχουμε γίνει μάρτυρες πολλαπλών εγκλημάτων κατά γυναικών. Τα εγκλήματα αυτά στηρίζονται σε βαθιά ριζωμένες κοινωνικές πατριαρχικές αντιλήψεις, που θέλουν  την γυναίκα να είναι «υποτελής στην ανδρική εξουσία» και περιλαμβάνουν στη σκέψη τον δυνητικό «σωφρονισμό» των γυναικών, μέσω της βίας. Δράστες είναι κατεξοχήν πρώην ή νυν σύντροφοι και σύζυγοι.

Ο νόμος του 2018 για την ενδοοικογενειακή βία που θεσπίστηκε από την Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αποτελεί ένα σημαντικό πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, κυρίως γιατί εννοιολογεί την βία. Μα χρειάζονται κι άλλα. Μέχρι σήμερα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Π.Σ. έχει προχωρήσει στην κατάθεση τροπολογιών, 2 φορές, για την αναγνώριση και τη συμπερίληψη του όρου γυναικοκτονία στο νομικό μας πλαίσιο, μα δυστυχώς - παρόλο που στο θέμα δε χωράει πολιτική αντιδικία - η κυβέρνηση της ΝΔ τις απέρριψε.

Παράλληλα η Πολιτεία οφείλει να ενισχύσει τις δομές υγείας και της αστυνομίας με στόχο τη πρόληψη και τη διάσωση των θυμάτων, ενώ οφείλει παράλληλα να παρέχει την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και να θεσπίσει ειδικό επικαιροποιημένο πρωτόκολλο ώστε να διασφαλίσει την ασφαλή διαφυγή και προστασία τους. Σημαντικές μεταρρυθμίσεις πρέπει επίσης να γίνουν στον χώρο της εκπαίδευσης, με τη προσθήκη υποχρεωτικών μαθημάτων με στόχο  την ευρύτερη μόρφωση των νέων παιδιών σε βαθύτερο επίπεδο, την διάπλαση υγιών και ευσυνείδητων ενηλίκων και την αποβολή των τοξικών και άκαμπτων στερεοτύπων που αναπαράγονται ως ενδοοικογενειακό ή κοινωνικό φαινόμενο.

 Σε ένα κόσμο όπου η έμφυλη τοξικότητα συναντάται καθημερινά, διαπερνώντας κάθε κοινωνική πτυχή, από την άνιση εργασιακή μεταχείριση, μέχρι την άνιση οικογενειακή μέριμνα και από τη μουσική και την κουλτούρα, μέχρι τη συζήτηση σε ένα καθημερινό τραπέζι,  η απόλυτη καταδίκη των έμφυλων διακρίσεων, η μη ανοχή τους, και η απόλυτη προστασία των θυμάτων δε χωράει αναβολή.

Απέναντι στην έμφυλη βία η συλλογική ευθύνη, πολιτών και πολιτείας, είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι χρέος όλων μας να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον, είναι χρέος όλων μας να ξεριζώσουμε την τοξικότητα.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ - ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ.