ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ – 26η ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Μετά από δυόμισι χρόνια και ζώντας ακόμα στην σκιά της πανδημίας,  επιβαρυντικοί παράγοντες όπως η απειλή και ο φόβος για την ίδια τη ζωή μας, η κοινωνική απομόνωση, η απαγόρευση κάθε δημιουργικής και συλλογικής δραστηριότητας, η εργασιακή αβεβαιότητα, η οικονομική ανασφάλεια, η έλλειψη ουσιαστικής κρατικής στήριξης, επέφεραν σοβαρές ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις και οδήγησαν σε αύξηση της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών και επιδείνωση των εξαρτητικών συμπεριφορών γενικότερα.

Μέσα σε αυτά τις συνθήκες πέρασαν αντεργατικά νομοσχέδια, κατασταλτικά μέτρα, πολιτικές συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος, και συντήρησης των κοινωνικών ανισοτήτων.

  Η φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία έρχεται να πυροδοτήσει έντονα την απειλή μιας εισβολής στην χώρα μας, επιφέροντας σοβαρές οικονομικές συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα και να εντείνει την  ανθρωπιστική κρίση με τις συνεχείς ροές προσφύγων και τον ξεριζωμό των λαών από τις πατρίδες τους.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες καλούμαστε να εργαστούμε και να παράσχουμε τις υπηρεσίες μας μέσα στην κοινωνία ως Λειτουργοί Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας. Με ανάθεση στην ατομική ευθύνη από την πλευρά της Πολιτείας και χωρίς καμία ενίσχυση των δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και των Κέντρων Πρόληψης ειδικότερα.

Η ανάγκη να παρέμβουμε μέσα σε τόσο δυσμενείς συνθήκες ήταν και είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Παρεμβαίνοντας σε σχολεία, Πανεπιστήμια, Στρατό, Αθλητικούς χώρους και ό,που αλλού μπορεί να βρίσκεται η νεολαία,  παρεμβαίνοντας στην οικογένεια και συνομιλώντας με τους γονείς και τις ανησυχίες τους μέσα από τις ομάδες γονέων, πραγματοποιώντας ατομικές συνεδρίες  συμβουλευτικής και ψυχολογικής στήριξης, δημιουργώντας μια σειρά από καινοτόμες κοινοτικές δράσεις με άξονα «το μαζί» και την επικοινωνία σε καιρούς κοινωνικής αποσύνδεσης.

Όμως, αξίζει να σημειώσουμε πώς τα πετύχαμε όλα αυτά..

Με ένα  ιδιότυπο και ευκαιριακό θεσμικό πλαίσιο,  το οποίο ακόμα παλεύουμε να το ονομάσουμε Δημόσιο ή Ιδιωτικό. «Υβριδικό» λέγεται  βέβαια με τα «γονίδια» και από τους δυο γεννήτορες να δημιουργούν καθημερινά προβλήματα και σπαζοκεφαλιές σε όσους καταπιάνονται με τα διοικητικά των Κ.Π.  Το μόνο σίγουρο ότι έτσι κι αλλιώς, είτε με τον ιδιωτικό, είτε με τον δημόσιο τρόπο,  γίνονται  περικοπές σε μισθούς, άδειες, δικαιώματα (π.χ. δεν μπορούμε να μετακινηθούμε σε ανάλογη  δομή σε άλλη περιοχή λόγω σοβαρής προσωπικής αιτίας).

Ακόμα μια κυβερνητική θητεία τελειώνει χωρίς να γίνουν οι υπεσχημένες από την Κυβέρνηση αλλαγές σε αυτό το πλαίσιο. Η αγωνία για το μέλλον των δομών μας  «αναζωπυρώνεται» πάλι.  Δουλεύουμε με ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Ελλείψεις προσωπικού , ενώ υπάρχουν πόροι, λόγω θεσμικού και ίσως αδιαφανών σκέψεων της Πολιτείας.

Το Σωματείο διαχρονικά έχει καταθέσει προτάσεις για το Θεσμικό γύρω από έναν άξονα:  Δημόσιος χαρακτήρας με διασφάλιση της Πρωτογενούς Πρόληψης που αφορά όλον τον Πληθυσμό, γιατί όλοι την έχουνε ανάγκη!

Η φετινή «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών» για εμάς δεν έχει έναν «τίτλο», αλλά χιλιάδες ονόματα. Απ’ αυτά που δεν χάνονται στα χαρτιά, απ’ αυτά που χαράζονται στη μνήμη  μέσα από σχέσεις εμπιστοσύνης. Οι τοπικές κοινότητες μας έχουν περιβάλει με εμπιστοσύνη η Πολιτεία πότε;