Από καταβολής κόσμου κι από τις πρώιμες μορφές κοινωνιών, η ιεράρχηση και η δομή βρισκόταν στο προσκήνιο αφού εκείνη επηρέαζε σημαντικά την εξέλιξη και την πρόοδο του εκάστοτε κοινωνικού συνόλου, είτε μιλάμε για τον άνθρωπο-τροφοσυλλέκτη είτε για την πολύ μεταγενέστερη Αγγλία του 1960. Στην ηγεσία ή ιεραρχία των κοινωνικών συνόλων, συνήθως ανέρχονταν οι πιο ηχηρές φωνές, οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούσαν να κατακτήσουν το βήμα, έφερναν στο προσκήνιο ιδέες που πρέσβευαν την πρόοδο και την εξέλιξη.

Συνήθως, οι άνθρωποι αυτοί, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου αλλά και συνολικά κατά τον 20ό αιώνα, προέρχονταν από τις ιδεολογικές φόρμες και δομές που γεννούσε η κοινωνική αδικία, ο ταξικός διαχωρισμός και ο αποκλεισμός των κατώτερων εργατικών στρωμάτων από τις θέσεις εξουσίας και διακυβέρνησης. Έτσι γεννήθηκε και η περίοδος των επαναστάσεων.

Σε αυτές τις εποχές έντονων κοινωνικών ζυμώσεων, από τη Γαλλική ως την Οκτωβριανή επανάσταση, οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους, με φυσικό επακόλουθο να ασχοληθούν με την πολιτική, προέρχονταν από κάποιους σκληρούς εργασιακούς χώρους όπως η εξόρυξη μεταλλευμάτων, η καλλιέργεια της γης κλ.π. Στον αντίποδα, και σε ανάλογες περιόδους όπως φυσικά και στις ίδιες, τον πολιτικό στίβο επάνδρωναν και λόγιοι, φιλόσοφοι, ιατροί και θεωρητικοί επιστήμονες πάσης φύσεως.

Έχοντας γνώσεις, πρακτικές και θεωρητικές, προσπαθούσαν μέσω πολιτικών ρευμάτων, να εκφράσουν τη βιωμένη εμπειρία τους και να τη θέσουν στη διάθεση της κοινωνικής ανάγκης για πρόοδο. Με τον τρόπο αυτό, εισέφεραν τις εμπειρίες, τη γνώση και τη σοφία τους στην πολιτική ζωή και ζύμωση, με απώτερο σκοπό την ευημερία του συνόλου αλλά και την αλλαγή με γνώμονα το κοινό συμφέρον.

Στη σημερινή εποχή, πολλές φορές επιστήμονες και επαγγελματίες από διάφορους χώρους, διεκδικούν αξιώματα, προσπαθώντας με τον ίδιο τρόπο ή και ανάλογο όραμα να συνεισφέρουν στην κοινωνική πρόοδο - εντούτοις, δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Το επάγγελμα του "πολιτικού", έχει αντικρίσει μεγάλη άνθιση στη χώρα μας, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του ‘70 κι έπειτα. Άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερα εφόδια, χωρίς εργασιακή ηθική και εμπειρία εμπλέκονται με την πολιτική ζωή ελέω γνωστών, συγγενών και φίλων και καταλαμβάνουν νευραλγικές θέσεις για την πορεία του τόπου.

Τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, οι άνθρωποι εκείνοι, οι "πολιτικοί του σωλήνα", στηρίζονται στις κομματικές και ιδεολογικές γραμμές της εκάστοτε παράταξης, και στερούνται δυνατότητας να προσφέρουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη, τον εξορθολογισμό και την πρόοδο του Δήμου, της Περιφέρειας, ή του Υπουργείου τους, διότι δεν έχουν καταβάλει πνευματικό και πρακτικό κόπο σε κάποιο εργασιακό χώρο, ώστε να μπορούν και να εισφέρουν γνώση και αξίες στην πολιτική διακυβέρνηση.

Όπως έχει καταγράψει και ο Αριστοτέλης στα "Πολιτικά", στη δημοκρατία αλλά και σε πολλές άλλες μορφές πολιτευμάτων, εφαρμόζονται διαστρεβλωμένα μέσα στο πλαίσιο της πολιτείας, διότι οι πολίτες που τα απαρτίζουν, δεν εργάζονται πραγματικά για το κοινωνικό σύνολο παρά καταχρώνται των δικαιωμάτων και των παροχών που τους παρέχει η εξουσία.

Δυστυχώς, ο φιλόσοφος από τα Στάγειρα παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ, καθώς ακόμη, παρά την κοινωνικοοικονομική κρίση, η πολιτική κρίση δεν κατέληξε ποτέ σε κάθαρση, και το επάγγελμα του "πολιτικού" παραμένει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητο. Η πολιτική όμως, απαιτεί παρρησία, εμπειρία και προτάσεις, σχέδια δράσης και ουσιαστική κατανόηση πως τα αγαθά κόποις κτώνται.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση και δράση μπορούν να καταλήξουν μόνο εκείνοι οι οποίοι έχουν εργαστεί σκληρά και κατακτήσει τους στόχους τους στον εργασιακό τους βίο. Είναι εκείνοι που μπορούν πραγματικά να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο μέσα από αξιώματα και είναι εκείνοι που αξίζουν μια ευκαιρία να οδηγήσουν το όχημα που λέγεται Ελλάδα, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Σκρίμπας Ιωάννης υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Νίκο Τσιλιμίγκα