Άνθρωποι μέσα στο λιοπύρι. Μαυρισμένοι και κουρασμένοι. Διψασμένοι και  υπομονετικοί, μοχθούν για τον άνθρακα του κάμπου. Για το κάρβουνο του χειμώνα… Του Πάσχα, των Χριστουγέννων, της γιορτής και της χαράς. Του γλεντιού και της μάζωξης.

Το Larissanet.gr βρέθηκε γύρω από την λίμνη Κάρλα. Εκεί που σε κάποια χωριά, με πρώτο και καλύτερο την Κερασιά, παράγουν ακόμα κάρβουνο με τον απλό και παραδοσιακό τρόπο. Μια διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα. Μα ως γνωστόν το καλό πράγμα αργεί για να γίνει.

Για να γίνουν τα κάρβουνα όπως πρέπει απαιτείται πολυήμερη διαδικασία. Τα καυσόξυλα από σκληρά δέντρα, στοιβάζονται με μεγάλη προσοχή για να μην υπάρχουν κενά, σε πολλά στρώματα, δημιουργώντας ένα ημισφαιρικό σχήμα. Στη συνέχεια καλύπτονται από ξερούς θάμνους, από πάνω με χλωρά κλαδιά και φύλλα και τέλος με χώμα που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για καμίνι και περιέχει καρβουνόσκονη. Από μία τρύπα στην κορυφή του καμινιού ανάβει φωτιά στο κέντρο του. Η τρύπα σκεπάζεται με μία λαμαρίνα που την ανοίγουν κατά διαστήματα για να τροφοδοτηθεί η φωτιά. Ο αέρας που μπαίνει πρέπει να είναι ελάχιστος ώστε η καύση να γίνεται πολύ αργά και να μετατραπούν τα καυσόξυλα σε ξυλοκάρβουνο. Η διαδικασία μετατροπής των καυσόξυλων σε κάρβουνο κρατάει κάμποσες μέρες. Το καμίνι πρέπει να παρακολουθείται διαρκώς, ημέρα και νύχτα, για να μην πάρει πολύ αέρα και για να μην ανοίξει η τρύπα και βγουν φλόγες.

Τα κάρβουνα στη συνέχεια μπαίνουν σε σακούλες. Των πέντε και των δέκα κιλών. Από εκεί μοιράζονται στον έμπορο και φτάνουν στα καταστήματα. Της Λάρισας, της Μαγνησίας και πάει λέγοντας στη Θεσσαλία και σε όλη την Ελλάδα…

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο larissanet.gr ΕΔΩ