επιμέλεια θέματος: Φοίβος Παπαγεωργίου

Κορέα, Σεούλ - 1988. Το πλήρωμα της τετρακόπου άνευ πηδαλιούχου της Ελλάδας καταλαμβάνει την 12η θέση με πλήρωμα τέσσερις αθλητές του ΝΟΒ-Α. Ανάμεσά τους, ο Σπύρος Γάτος με καταγωγή από την Κοκκίνα και συναθλητές τους Γιώργο Φώτου - Βασίλη Λυκομήτρο - Χρήστο Χριστομάνο.

Ο ίδιος μεγάλωσε στο χωριό της κοινότητας Περιβλέπτου για να μετακομίσει σε νεαρή ηλικία στον Βόλο. Ωστόσο, προερχόμενος από αγροτική οικογένεια, συνέχισε να επισκέπτεται το τότε σίγουρα πιο ζωντανό χωριό του Δήμου μας, βοηθώντας τον πατέρα του στα χωράφια.

Μαζί με τον Γιώργο Φώτου από το Διμήνι που αυτές τις μέρες συνοδεύει στο Τόκυο τα ελληνικά πληρώματα ως προπονητής της Εθνικής Ομάδας Κωπηλασίας, κατέκτησε σπουδαίες διακρίσεις και χρυσά μετάλλια στην δίκωπο άνευ, συμμετέχοντας σε Βαλκανικούς Αγώνες, Διεθνή Μίτινγκ, Πανελλήνια Πρωταθλήματα και Παγκόσμια Πρωταθλήματα Εφήβων και Νέων Ανδρών. 

Όμως, όπως μας σχολιάζει και ο ίδιος, η συμμετοχή σε μία Ολυμπιάδα και το να εκπροσωπείς τη χώρα σου αποτελεί την ύψιστη τιμή που μπορεί να γνωρίσει ένας αθλητής.

"Ταξιδέυαμε πρώτη φορά στην Ανατολή. Είχαμε εμπειρίες από την Ευρώπη με τις συμμετοχές μας σε διοργανώσεις αλλά η κουλτούρα ήταν πολύ διαφορετική. Δεν είχαμε και πολλές παραστάσεις με ταινίες στο σινεμά όπως τώρα. Ήταν ακριβώς έτσι, οι άνθρωποι φιλικοί, μικρά μαγαζάκια παντού και διάθεση για εξυπηρέτηση", μας διηγείται ο καθηγητής φυσικής αγωγής που παραμένει στο χώρο της κωπηλασίας ως ομοσπονδιακός προπονητής, συμπληρώνοντας αναφορικά με την μοναδική εμπειρία που έζησε: "Βιώσαμε κάτι αξιομνημόνευτο. Μάλιστα, ήταν η πρώτη χρονιά που αγωνιζόμουν με τους άντρες. Στην ηλικία των 19 ετών δεν αντιλαμβάνεσαι την επιτυχία. Όταν μεγαλώνεις και απομακρύνεσαι από το γεγονός το συνειδητοποιείς. Είναι η ύψιστη τιμή για έναν αθλητή η συμμετοχή του με το Εθνόσημο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην Βαρκελώνη δεν τα καταφέραμε να πάμε, είχαμε τότε και το `φανταρικό` αλλά κυρίως λόγω τραυματισμών".

Αναφορικά με την ζωή έξω από το Ολυμπιακό Χωριό, ο κ. Γάτος μας τονίζει πως "βγαίναμε πάντα με ταξί για να πάμε στην αγορά. Πίσω μας ακριβώς υπήρχε πάντα ένα αμάξι με πολιτική προστασία. Αυτό που λέμε πάντα και στους αθλητές μας όταν βρίσκονται στο εξωτερικό είναι να κυκλοφορούν πάντα με ρούχα που φέρουν το Εθνόσημο για να είναι προστατευμένοι. Καταλαβαίνουν ότι είσαι αθλητής από άλλη χώρα.

Ο τέσσερις φορές Βαλκανιονίκης μας αναφέρει επίσης πως στους Ολυμπιακούς Αγώνες της χώρας μας, το 2004 στην Αθήνα, διετέλεσε Τεχνικός Διευθυντής όσον αφορά το άθλημα της κωπηλασίας, με τα αγωνίσματα να διεξάγονται στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, βλεποντας παράλληλα την κορυφαία αθλητική διοργάνωση από την οργανωτική πλευρά.

Σαφέστατα τιμή για την περιοχή μας η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες!