Με αφορμή τη γιορτή του Πατέρα, που γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, μου ζητήθηκε να γράψω ένα άρθρο αφιερωμένο στους μπαμπάδες. Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα αρκετά για το εάν θα έγραφα ένα άρθρα επιστημονικού τύπου ή ένα άρθρο που να μιλά στην καρδιά. Επέλεξα λοιπόν την δεύτερη επιλογή , αφορμής δοθείσης από μια πολύ μεστή κουβέντα με έναν νέο-μπαμπά  ( επιτρέψτε μου το νεολογισμό ως αντίποδα στη μικρο-μάνα- μικρο-μαμά), που μου μετέφερε το συναίσθημα του πατέρα δευτεραγωνιστή στην ανατροφή και στο μεγάλωμα του παιδιού.

Δεδομένης της χρονικής συγκυρίας της εορτής του πατέρα με τις πανελλήνιες εξετάσεις (είναι σκόπιμη η χρήση μικρού και όχι κεφαλαίου γράμματος στη φράση), εκτός λοιπόν από την πρέπουσα εορταστική ωδή στον Πατέρα θα γίνει και μνεία σε κάποιες "μητρικές, ελληνικές  υπερβολές¨. Θέλοντας και μη θα σας μεταφέρω την ταπεινή μου επαγγελματική εμπειρία δουλεύοντας ως ψυχολόγος με γονείς και παιδιά.

Η συχνή και τόσο ωραία εικόνα μπαμπάδων με παιδικά καρότσια είναι απόδειξη της αλλαγής και του επαναπροσδιορισμούτης έννοιας της πατρότητας. Η αλλαγή αυτή είναι πολύ θετική για την ψυχοσυναισθηματική υγεία του παιδιού και του οικογενειακού συστήματος. Οι ερευνητικές μελέτες των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι η ενεργός συμμετοχή του πατέρα στη ζωή του παιδιού  είναι σημαντική, καθώς δρα πολύ-επίπεδα εξασφαλίζοντάς του την ομαλή μετάβαση προς τη συναισθηματική αυτονομία, την ικανότητα σύνθετων κοινωνικών και διαπροσωπικών σχέσεων. Συγκεκριμένα, η παρουσία του πατέρα στη ζωή του παιδιού συνδέεται με επιτυχίες, αρχικά σχολικές και μεταγενέστερα επαγγελματικές.

Οι πατέρες προετοιμάζουν τα παιδιά τους για τις προκλήσεις της ζωής, από πολύ νωρίς. Ο τρόπος αλληλεπίδρασης με το παιδί μέσω του παιχνιδιού είναι συνήθως ενεργητικός και δραστήριος, φέρνοντας τα παιδιά πιο κοντά στη δράση και στην πραγματική ζωή. Επίσης, η συμβολή του πατέρα στην επιβολή των ορίων και της τάξης στο σπίτι είναι  ιδιαιτέρως σημαντική. Η λίστα με τα οφέλη από την υγιή και ισορροπημένη σχέση ενός παιδιού  με τον πατέρα του είναι ατελείωτη. Κρατήστε όμως κλείνοντας μια φράση "πείνα για πατέρα" ως δηλωτική της βαθειάς ανάγκης του παιδιού για επιβεβαίωση και αποδοχή από τον πατέρα. Η απουσία αυτής της αποδοχής εμποδίζει την ψυχοσυναισθηματική ολοκλήρωση του παιδιού, διότι το παιδί δεν μαθαίνει τον τρόπο διαχείρισης του συναισθήματος και της συσχέτισης του με τους άλλους. Όσο ο απών πατέρας (με φυσική ή συναισθηματική απουσία) είναι εμπόδιο άλλο τόσο ο πραγματικά παρών βοηθά τα παιδιά να ανθίσουν...