Παράλληλα, ο Σύλλογος και τα παιδιά τους προσέφεραν αναμνηστικά δώρα και ανθοδέσμες.

Στο έργο τους, το ήθος τους και την εκπαιδευτική τους διαδρομή αναφέρθηκε κατά την ομιλία της η φιλόλογος της σχολικής μονάδας, Κλεοπάτρα Παγωνοπούλου:

H σημερινή μέρα έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα για το σχολείο μας, καθώς αποφασίσαμε να τιμήσουμε με μια λιτή και αυθόρμητη τελετή , δυο μέλη της οικογένειας μας , γιατί οικογένεια είναι για μας το σχολείο μας, που αποχαιρετούν φέτος τη ενεργό εκπαιδευτική δράση κι ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους, πιο ήρεμο και πιο ξεκούραστο, αλλά εξίσου πολύτιμο, όπως κάθε φάση της ζωής μας.

Χρήστος Γρηγοράκης, ο Μαθηματικός, ο επιστήμονας, ο συνδικαλιστής, ο συνάδελφος, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο δάσκαλος, ο φίλος, ο Χρήστος μας! 35 χρόνια στην εκπαίδευση! 22 στο σχολείο μας! Έχει μεταλαμπαδεύσει απλόχερα, με ευσυνειδησία, ζήλο και μεράκι τις γνώσεις του, μοιράστηκε τη ζωή του με τους μαθητές και τους συναδέλφους του.

Εκλεκτός συνάδελφος, αγωνιστής του κλάδου, σπουδαίος δάσκαλος, ο Χρήστος Γρηγοράκης θα παραμείνει για πάντα ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία αυτού του σχολείου και στις καρδιές των μαθητών του.

Βαγγελίτσα Τσουμπέκου, η Βιολόγος, η επιστήμονας, η συνδικαλίστρια, η αγωνίστρια, η μητέρα, η συνάδελφος, η ήρεμη δύναμη, όπως εύστοχα είχε πει κάποτε ένας μαθητής μας, η φίλη, η Βαγγελίτσα μας! 35 χρόνια στην εκπαίδευση! 22 στο Γυμνάσιο Βελεστίνου!

Αν κάποιος επιχειρούσε να κάνει μια ουσιαστική αναφορά στην εκπαιδευτική πορεία και στην προσφορά της θα έπρεπε να πει πολλά! Να μιλάει ώρες πολλές! Πάντα κατάφερνε να εμπνέει τον σεβασμό και τη διάθεση για δημιουργία και μάθηση στους μαθητές της, με όπλο την αγάπη και το μεράκι της , το χαμόγελο, την αξιοπρέπεια, την ηρεμία, την υπευθυνότητα και τον ζήλο της. Γιατί το σημαντικότερο συστατικό του πετυχημένου δασκάλου είναι η αγάπη για τους μαθητές και η αγάπη για το έργο του. Αυτή την αγάπη την έχουν εισπράξει απλόχερα όλοι οι μαθητές της αλλά κι όλοι όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί της. Χρήστος και Βαγγελίτσα!

Ξεχωριστοί άνθρωποι κι οι δυο, με όραμα και αγώνες για την εκπαίδευση. Νιώθω πως αυτό που τους διέκρινε είναι το γεγονός ότι κατάφεραν να γίνουν αληθινοί δάσκαλοι, όχι μόνο με τη διδασκαλία και τη διδαχή, αλλά κυρίως με την προσωπική τους στάση και συμπεριφορά. Διακριτικός και μετρημένος ο Χρήστος, λαμπερή και ακούραστη η Βαγγελίτσα, πρόσφεραν με το έργο τους "πρότυπα" τόσο στους νεότερους συναδέλφους όσο και στους μαθητές τους. Ενέπνευσαν σεβασμό, έθεσαν τα θεμέλια, έδωσαν το "εὐ ζεῖν" σε χιλιάδες ώριμους πλέον πετυχημένους στη ζωή μαθητές τους, που δίκαια νομίζω θα τους θυμούνται με ευγνωμοσύνη και ίσως κάποιες φορές να σκέφτοναι: "Να ΄σαι καλά δάσκαλε!".

Αγαπημένοι μας, οι συνάδελφοί σας νιώθουν παράξενα σήμερα, άβολα, δεν ξέρουν αν πρέπει να χαρούν ή να στεναχωρηθούν... Το σίγουρο είναι πως το Γυμνάσιο Βελεστίνου δε θα ΄ναι ποτέ ξανά το ίδιο, χωρίς Γρηγοράκη και Τσουμπέκου! Θα λείψετε σε όλους μας, ελπίζουμε βέβαια μόνο στον εργασιακό χώρο, γιατί οι δεσμοί φιλίας και εκτίμησης που μας ενώνουν είναι βαθείς και ειλικρινείς! Να θυμάστε ότι η συνταξιοδότηση δεν είναι μόνο ένα τέλος αλλά και μία νέα αρχή! Απολαύστε την καινούργια σας ζωή! Ταξιδέψτε, μοιραστείτε την εκπαιδευτική σας εμπειρία με τα παιδιά και τα εγγόνια σας, αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας, στην οικογένεια και στους φίλους σας. Αξιοποιήστε το δώρο της ζωής στο έπακρο!