Χθες το απόγευμα μπροστά από το σπίτι μου είδα ένα αμάξι να έρχεται προς τη μεριά μου και να κόβει σιγά - σιγά ταχύτητα.

Μόλις ο οδηγός άνοιξε το παράθυρο του είπα αμέσως: “Όλο ευθεία”.

Αυτός απόρησε λίγο που του απάντησα χωρίς να ρωτήσει κάτι και συνέχισε: "Στο Κέντρο Υγείας πάμε, εκεί δεν κάνουν τα εμβόλια;"

"Ναι, το ξέρω", του αποκρίθηκα, "όλοι αυτό ρωτάνε, όλο ευθεία είναι".

Πιο μέσα, η συνοδηγός, μάλλον στο ηλικιακό μου γκρουπ, με ρωτάει: "Εσείς το κάνατε;"

"Ναι", της απάντησα, "το Astra Zeneca. Μια χαρά".

"Και είστε καλά"; Επέμεινε να ρωτάει αρκετά νευρική και αγχωμένη ταυτόχρονα, με τον οδηγό να την δικαιολογεί: "Είναι αγχωμένη για το εμβόλιο".

Κατεβάζω τα γυαλιά, την κοιτάω. "Εσύ δηλαδή πως με βλέπεις;"

Η ίδια και μία κοπέλα στο πίσω κάθισμα άρχισαν να γελάνε.

Θυμάμαι πως μία αγαπημένη μας -και χαζή- συνήθεια όταν ήμασταν μικροί ήταν να δίνουμε λάθος πληροφορίες για το Σπίτι του Ρήγα, όταν μας ρωτούσε στο δρόμο κάποιος ξένος.

Τώρα η απάντηση είναι μία: Όλο ευθεία.

Φ.Π.