Αντίο Φίλε

Ήταν για μένα αδελφός και συνάδελφος. Δεν πέρασε μέρα εδώ και 10 χρόνια που να μην τον δω, να μην τα πούμε. 

Στις 15 Μαρτίου ξεκίνησε να μην νιώθει καλά. Λίγες μέρες μετά, με κάλεσε και τον πήγα στο Κέντρο Υγείας. 

Εκεί, βρέθηκε θετικός. 

Αναγκάστηκα να τον μεταφέρω εγώ στο Νοσοκομείο. Του έδινα κουράγιο.

Νοσηλεύτηκε. Του έδιναν οξυγόνο. Μιλούσαμε κάθε μέρα.  

Το πρωί της περασμένης Τρίτης με πήρε τηλέφωνο. Του έδινα πάλι κουράγιο. Το απόγευμα ξαναμιλήσαμε. Και στη 1 τα ξημερώματα μάθαμε ότι δυστυχώς πέθανε.

Με τον Σούλη ταιριάζαμε σε όλα. Όταν άκουγε Καζαντζίδη έκλαιγε. Μου έλεγε: "Αν πεθάνω, θέλω να μου τραγουδάτε Καζαντζίδη". 

Ευχαριστώ τους γιατρούς και το προσωπικό στο Κέντρο Υγείας και το Νοσοκομείο Βόλου, τον κ. Παναγιωτίδη και τον κ. Χαυτούρα.

Προσωπικά, παρότι αρνητικός στα τεστ, σε μερικές μέρες βγαίνω από την καραντίνα.

Πονάω σιωπηλά. Ο πόνος δεν γράφεται ούτε λέγεται, πώς να τον εκφράσω.

Ο κορωνοϊός υπάρχει και είναι άσχημος. Να φυλάγεστε με τα μέτρα και να ζητάτε αμέσως τη βοήθεια γιατρού.

Στη μνήμη σου