Στη μνήμη του αγαπημένου μου ανεψιού
Μιλτιάδη Μηλίτση

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στο Ιρινί-Ασπρόγεια Φαρσάλων. Η μάνα σου ήταν από αγροτική οικογένεια, γέννημα θρέμμα του χωριού. Ο πατέρας σου ήταν δάσκαλος, από το Μεσινικόλα Καρδίτσας.

Στο χωριό ήρθε δάσκαλος στο σχολείο, παντρεύτηκε τη μάνα σου τη Χρυσάνθη το γένος Αρχοντή.

Γεννήθηκες το 1955. Ήσουνα το πρώτο παιδί των γονιών σου και το πρώτο εγγόνι της οικογένειας Αρχοντή.

Μεγάλωσες σχεδόν στο σπίτι του παππού. Είμασταν όλοι μεγάλοι και σε είχαμε στα όπα-όπα. Οι αυλές στο χωριό ήταν μεγάλες, οι περισσότερες από αυτές ήταν μικρές αλάνες που έπαιζαν τα παιδιά. Ο παππούς στη δική του αυλή είχε πολλά ζώα, είχε και δύο γουμαράκια. Όταν έγινες ενάμιση- δύο χρονών, ο μπαρμπα- Θανάσης , σαμάρωνε τη γουμαρέλα σε έβαζε πάνω και σε έκανε βόλτες στην αυλή. Σε έφερνε τα κουταβάκια, τα γατάκια ακόμα και τα κουνελάκια για να παίζεις.

Σαν μαθητής στο δημοτικό, σε έπαιρνε στο τρακτέρ και πηγαίνατε στα χωράφια, στα πρόβατα , στο αμπέλι, προσπαθούσε να σε μάθει να οδηγείς. Τα χρόνια στο χωριό ήταν όμορφα και ανέμελα, αλλά ήσουνα και καλός μαθητής.

Όταν η μάνα σου έφυγε από τη ζωή, το 1976, ήσουνα στα μέσα των σπουδών σου. Σπούδαζες γιατρός στην Ιταλία, όπου γνώρισες και την Εμμανουέλα , τη γυναίκα σου, η οποία στάθηκε πάντα βράχος δίπλα σου. Κάνατε μία πολύ όμορφη οικογένεια με τρία αξιόλογα και υπέροχα παιδιά.

Ήσουνα άριστος επιστήμονας, στις διαγνώσεις και στη φαρμακευτική αγωγή. Σαν άνθρωπος ήσουνα απλός, το παιδί που μεγάλωσε στο χωριό, καλοσυνάτος, γι΄αυτό και σε εκτιμούσαν όλοι, σαν άνθρωπο και σαν γιατρό. Τα παλιά σου τα μεράκια από το χωριό τα κουβαλούσες όλα τα χρόνια και τώρα όταν έβρισκες ευκαιρία έφτιαχνες το μπαξέ σου, τα λιόδεντρα

Έφτασε ο κορονοϊός και έκοψε το νήμα της ζωής σου, γερός κατάγερος. Δεν μπορώ εγώ να το πιστέψω ότι έφυγες και δεν υπάρχεις, πως να το πιστέψει η γυναίκα σου και τα παιδιά σου, που ήταν τόσο ξαφνικό για κείνους και για όλους μας.

Εύχομαι στην Εμμανουέλα και στα παιδιά να κάνουν τον πόνο τους για σένα δύναμη και την αγάπη τους για σένα κουράγιο.

Είναι μεγάλη η απουσία σου για μένα, ο πόνος και η θλίψη είναι πολύ μεγάλος, που έφυγες τόσο ξαφνικά, όπως και η μάνα σου και αδερφή μου πριν πολλά χρόνια.

Θα σε θυμάμαι με αγάπη

Η θεία σου
Βαγγελή Βασιλ. Καραμπεροπούλου