Πολλοί ήρωες και χώρες αξίζουν ιδιαίτερης τιμής για την στάση τους και την συνδρομή τους στους αγώνες της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, αλλά ιδιαίτερα η Αϊτή, η χώρα που αναγνώρισε πρώτη την Επανάσταση του 1821.

Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας, Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία, Γαλλία, Αγγλία όχι μόνο δεν αναγνώρισαν την Επανάσταση, αλλά την αποδοκίμασαν χαρακτηρίζοντας την Διακήρυξή της "αυθάδη και αδέξια".

Όταν τον Δεκέμβριο του 1822, στο Συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας, που συνήλθε στη Βερόνα αρνήθηκαν να δεχτούν την ελληνική αντιπροσωπεία (Παλαιών Πατρών Γερμανό, Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, Ανδρέα Μεταξά και τον φιλέλληνα Γάλλο πλοίαρχο Ζουρντέν), που είχε μεταβεί στην Βερόνα για να παρουσιάσει τις θέσεις των επαναστατημένων Ελλήνων.

Όταν όλα αυτά διαδραματίστηκαν στο ξεκίνημα της Επανάστασης, αλλά και στην συνέχεια με την στάση των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων και άλλων χωρών, που έμειναν σιωπηρές και αδιάφορες, η συμπαράσταση ήρθε από την μακρινή Καραϊβική, από την Αϊτή. Αυτή η φτωχή και μακρινή χώρα, όταν ενημερώθηκε με επιστολή του Αδαμάντιου Κοραή για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και έσπευσε να αναγνωρίσει την Επανάσταση και να εκφράσει έμπρακτα την συμπαράστασή της, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της.

Ο τότε Πρόεδρος της Αϊτής Ζαν Πιερ Μπουαγιέρ με ένθερμη επιστολή του, την 15η Ιανουαρίου 1822 εξέφρασε την υποστήριξή του. Διατυπώνει ευχές και την απόφαση ενίσχυσης του αγώνα των Ελλήνων: "[…]Ευχηθέντες πρός τόν ουρανόν, οπως υπερασπισθή τούς απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ινα συντρέξωμεν τάς γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μή διά στρατευμάτων καί πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων ως χρησίμων ἐσομένων διά προμήθειαν όπλων, ων εχετε ανάγκην".

Ωστόσο, όμως αποφάσισαν την αποστολή 45 τόνων καφέ προς πώληση για να αγοραστούν πολεμοφόδια. Το σπουδαιότερο πάντως είναι ότι έστειλαν 100 εθελοντές Αϊτινούς να αγωνιστούν στο πλευρό των Ελλήνων, οι οποίοι δυστυχώς πέθαναν στην διάρκεια του ταξιδιού για την Ελλάδα. Έστω και μετά από 200 χρόνια, στις εκδηλώσεις για την Επανάσταση του 1821 επιβάλλεται να τιμηθεί η μακρινή αυτή χώρα και να γίνει ευρύτερα γνωστή η συμβολή της, την κρίσιμη εκείνη περίοδο της ιστορίας μας. Τουλάχιστον, ας προσκληθεί ο Πρόεδρος της Αϊτής για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις του 1821 και να τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση για τους Αϊτινούς που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα.