Μετά την έκδοση του βιβλίου για την Ιταλική Μεραρχία Πινερόλο, και την δημοσίευση των μελετών για την Αμερικανική Αποστολή στο Πήλιο και των διπλό συμμαχικό βομβαρδισμό Γερμανικών πλοίων στο λιμάνι του Βόλου λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση του, τώρα φέρνει στη δημοσιότητα την μελέτη για τους Γερμανούς αντιφασίστες που αυτομόλησαν στο 54ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ. Η πολύχρονη έρευνα του προέδρου του ΚΙΠΟΚΕ Χαρ. Κ. Αλεξάνδρου, πραγματοποιήθηκε κατόπιν μελέτης γερμανικής ιστοριογραφίας, καθώς και ερευνών του σε Γερμανικές και Ελληνικές αρχειακές πηγές, προσθέτοντας έτσι ένα επί πλέον λιθαράκι στην Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στη Μαγνησία.

Η έκδοση που τιτλοφορείται "Αυτόμολοι της Βέρμαχτ στο 54ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ", συνοδεύεται με εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό προερχόμενο από το Αρχείο Στουρνάρα πλήρως τεκμηριωμένο, στην πλειονότητά του για πρώτη φορά στη δημοσιότητα. Την έκδοση επιμελήθηκε η Μάγια Στουρνάρα, την δε επεξεργασία των φωτογραφιών του οικογενειακού του αρχείου, ο Νικόλαος Στουρνάρας.

Ο επόμενος στόχος του συγγραφέα είναι η έκδοση δύο άλλων πρωτότυπων ερευνών, συγκεκριμένα για: Α.Τις μεγάλες γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο Πήλιο, Μαρτίου Απριλίου 1944, με την κωδική ονομασία "Κουνάβι" και Β. Τις αγγλικές μυστικές υπερεσίες της SOE, στο Πήλιο και την Ανάβρα (Γούρα) , την περίοδο 1943 και 1944.

Από την εισαγωγή του βιβλίου:

"Η προσχώρηση Γερμανών στη Μαγνησία που πραγματοποιήθηκε έναν περίπου μήνα πριν την απελευθέρωση, συνδυάζεται με τις ενέργειες και τη δράση του 54ου Συντάγματος ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση του Βόλου. Η εξέγερση με την συμμετοχή 80 τουλάχιστον αντιφασιστών Γερμανών, προγραμματισμένη για την 13η Σεπτεμβρίου 1944 στον Βόλο ‒όπως προκύπτει όχι μόνον από τη Γερμανική βιβλιογραφία αλλά και από έγγραφα της διοίκησης της Ομάδας Στρατιών Ε, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, στην οποία υπάγονταν οι δυνάμεις του Βόλου‒ είχε συγκλονιστική συνέχεια.

Η διοίκηση του Βόλου έχοντας απολέσει πλήρως τον έλεγχο και μην έχοντας επίγνωση των διαστάσεων της εξέγερσης, φοβούμενη δε την στρατιωτική παρέμβαση του 54ου Συντάγματος, οδηγείται στον εσπευσμένο αφοπλισμό του μεγαλύτερου μέρους της φρουράς ‒κατ’ εκτίμηση 250 περίπου ατόμων, υπολογισμός που δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ευρισκόμενη στην ανάγκη να καλέσει ενισχύσεις που αποβιβάζονται άμεσα, εγκλείει παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της φρουράς του Βόλου στους στρατώνες, σε καθεστώς διαρκούς επιφυλακής.

Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος του 1944 έχουν να επιδείξουν μια αλληλουχία συναρπαστικών γεγονότων που συντελέστηκαν στον Βόλο και στο Πήλιο, μεγάλο μέρος των οποίων παρέμεινε μέχρι τούδε άγνωστο.

Η συμβολή των Γερμανών αντιφασιστών στην απελευθέρωση της πατρίδας μας, αναμενόμενο ήταν να έχει και τραγικά επακόλουθα. Όπως προκύπτει από την γερμανική ιστοριογραφία, 205 τουλάχιστον αντιχιτλερικοί έπεσαν νεκροί στα εκτελεστικά αποσπάσματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Πιθανότατα δεν είναι το σύνολο των ονομάτων τους καταγραμμένο, οπότε ο αριθμός να υπολείπεται του πραγματικού. Δύο εξ αυτών εκτελέσθηκαν στον Βόλο, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Μεσολάβησαν έκτοτε πολλές δεκαετίες. Η λήθη του χρόνου τείνει να εξαφανίσει και τα ελάχιστα ίχνη τους, από την συλλογική μνήμη. Είναι υποχρέωση έστω και τώρα με τον έναν η τον άλλο τρόπο να μνημονευτούν και να τιμηθούν. Το Κέντρο Ιστορίας ‐ Πολιτισμού Κερασιάς (ΚΙΠΟΚΕ), του οποίου πρόεδρος είναι ο συγγράφων, παρά τις πενιχρές δυνάμεις του, έχει θέσει και αυτό ως μια από τις επιδιώξεις του. Είναι η ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης σε αντιφασίστες όπως ο Heinz Steyer, ο οποίος απευθυνόμενος προς στο εκτελεστικό απόσπασμα είπε αγέρωχα: "Κανένας δεν μπορεί να μου αφαιρέσει την τιμή. Σε κανέναν δεν αρέσει να πεθαίνει, αλλά πρέπει να πεθάνω για την ελευθερία της Γερμανίας και της Ελλάδας, αυτή είναι η τιμή μου!" Εκτελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Αμαλιάδας στις 12 Ιουλίου 1944".