«Η αφορμή δόθηκε από την συντονίστρια των Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Αντωνία Χασιώτη. Στόχος του παραμυθιού είναι να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους αναφορικά με το θέμα της διαχείρισης της κρίσης, να βοηθήσει τους ενήλικες γονείς και εκπαιδευτικούς στο να διευκολύνουν τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να εντοπίσουν τις συμπεριφορές τους σε κατάσταση γενικευμένου φόβου και άγχους», εξηγεί η κ. Μπαλαμώτη για την γέννηση μιας ιδέας που πήρε σάρκα και οστά. Για την ίδια η συγγραφή του παραμυθιού ήταν μία φυσική συνέχεια της δουλειάς της. Αλλωστε έχει γράψει κι άλλα παραμύθια στο παρελθόν.

Το παραμύθι μπήκε στα σχολεία και έγινε αφορμή για δράσεις

Τα στελέχη του Κέντρου Κοινότητας Σοφία Μπαλαμώτη και Μαρία Μπακάλη συνεργάστηκαν άψογα σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου το παραμύθι να γίνει έναυσμα προβληματισμού και εργαλείο σκέψης από μικρούς και μεγάλους.

Το παραμύθι στάλθηκε ηλεκτρονικά στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά σχολεία του Δήμου Ρήγα Φεραίου με προτεινόμενες προαιρετικές οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς.

Σε αυτό το πλαίσιο οι μικροί μαθητές άκουσαν το παραμύθι και κλήθηκαν να αναλάβουν δράση: η ηλικιακή ομάδα παιδιά 3 έως 7 ετών ζωγράφισε τη σκηνή του παραμυθιού που της έκανε περισσότερο εντύπωση, τα παιδιά ηλικία 7 έως 10 ετών έπαιξε παντομίμα ή παιχνίδια ρόλων, ενώ παιδιά της ηλικίας των 10 έως 12 ετών έκαναν ομαδικές εργασίες για άλλες πανδημίες που έπληξαν τον πλανήτη.

«Η συνεργασία με τα σχολεία έγινε στο πλαίσιο ευρύτερης συνεργασίας του Κέντρου Κοινότητας με τα σχολεία του Δήμου με σκοπό την καλλιέργεια και την απόκτηση κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων», σημειώνει η κ. Μπαλαμώτη.

Τιμητική διάκριση

Με το συγκεκριμένο παραμύθι αλλά ζωγραφιές προνηπίων και νηπίων του 2^ου Νηπιαγωγείου Βελεστίνου που απεικόνισαν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο και ύφος «τη σκηνή του παραμυθιού που τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση», η κ. Μπαλαμώτη έλαβε μέρος στον διαγωνισμό που προκήρυξε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» του τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο σύνδεσμος του ηλεκτρονικού παραμυθιού και οι ζωγραφιές των παιδιών συμπεριλαμβάνονται στο e-book «Γράφοντας ή απεικονίζοντας για την Covid 19» που θα ανέβει στην ιστοσελίδα του προγράμματος αμέσως μετά την παρουσίασή του στις «Ημέρες Πνευμονολογίας» που θα γίνει στα μέσα Οκτωβρίου στον Βόλο.

Στις 330 σελίδες του e-book όπου φιλοξενούνται τα έργα 41 συγγραφέων, αρθρογράφων, ποιητών, επαγγελματιών ή μη, κάθε ηλικίας, από κάθε γωνιά της Ελλάδας ή της Κύπρου και αντίστοιχα 42 καλλιτεχνικά έργα, φιλοξενείται και το πόνημα της κ. Μπαλαμώτη και των μικρών παιδιών, οι οποίοι θα λάβουν τιμητικές διακρίσεις για τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό.

Who is who

Η Μπαλαμώτη Σοφία αποφοίτησε από το Γενικό Λύκειο Βελεστίνου και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στην Αθήνα σπουδάζοντας Ψυχολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκπόνησε το μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο ΤΕΠΕΑΕΣ (Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού) με τίτλο «Φύλο και νέα εκπαιδευτικά και εργασιακά περιβάλλοντα στην κοινωνία της πληροφορίας». Εργάστηκε στο ιδιωτικό της γραφείο από το 2002-2005, κατόπιν στο Κ.Ε.Θ.Ι. ( Κέντρο Ερευνών γα θέματα Ισότητας) παρέχοντας συμβουλευτική υποστήριξη και ψυχοκοινωνική στήριξη. Από το 2012 -2015 εργάστηκε στο ΚΔΑΠ (Κέντρο Δημιουργικής απασχόλησης παιδιών) στήνοντας ένα πρόγραμμα καλλιέργειας και απόκτησης κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, βασισμένο σε κλασικά παραμύθια και σε παραμύθια της ιδίας. Από το 2107 έως σήμερα εργάζεται στο Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Ρήγα Φεραίου.

Το παραμύθι

Κορωνο – κατορθώματα

Κορώνα ή γράμματα;

Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε σε ένα ιο- χωριό ένα τόσο δα ιάκι, άσχημο σαν κορωνοϊάκι.

Θα φυσήξω, θα ρουφήξω και τον κόσμο θα γκρεμίσω για να μάθουν να με λεν εμέ μικρό. Ολον τον πλανήτη μες στα σπίτια θα τον κλείσω, πολιτείες και χωριά θα φυλακίσω, επιστήμες και οικονομία θα θερίσω, όλους θα τους τρομοκρατήσω. Δεν θα κάνω διακρίσεις σε μεγάλους και μικρούς, σε γέρους και νέους.

Κι άρχισαν οι κλίνες να γεμίζουν, και ο κόσμος να φοβάται, κι όλοι παίρναν τα σκυλάκια, να τα πάνε μια βολτίτσα και πηγαίνουν κι έρχονταν οι τηλεδιασκέψεις και ανοίγαν οι ορέξεις…

Σπίτια τους κλεισμένοι, έτρωγαν με βουλιμία, όσοι δεν μπορούσαν να αντέξουν του εαυτού τους την μοναξιά. Δεν είχαν ξανακαθίσει άνθρωποι να αναλογιστούν, το μέσα και το έξω να σκεφτούν, κι έμειναν χωρίς το ταίρι, όσοι ξεμύτιζαν κρυφά από τους συντρόφου του ασκέρι.

Πανικός άρχισε να τους πιάνει και ξεχυθήκαν ψυχολόγοι του ανθρώπου την καρδιά να ακούσουν.

Το κακό εξαπλώθηκε παντού. Κίνα και Ευρώπη, Αφρική και Αμερική. Μόνο η Σουηδία και η Ολλανδία έμεινε εκτός.

Και τα έβλεπε αυτά ο Θεός και ο Αλλάχ, ο Βούδας και όλοι του κόσμου οι προφήτες… Και συνέχεια ο κόσμος ρωτούσε θεέ μου τι θα γίνει;

Ο «υιός» όμως αγάπησε μιαν όμορφη κοπέλα, τη Λοίμωξη, την ξακουστή και ήθελε να της βάλει βέρα. Την κορώνα αποφάσισε να δώσει και με αυτή να ξεπληρώσει της κοπέλας του την βέρα.

Σαν το μάθαν οι μεγάλοι έγιναν μαλλιά κουβάρια. Μα τι είναι αυτά τα χάλια; Το εμβόλιο θα βγει κι ιός θα πάει εκεί απ’ όπου είχε ‘ρθει.

Η Λοίμωξη συντετριμμένη έχασε τη μοναδική της ευκαιρία να βρει ταίρι. Κλαίει και λυπάται και απεριόριστα φοβάται. Την λυπάται η Παναγιά και της δίνει ευλογιά, την αγάπη και την πίστη της μη χάσει. Μόνο που μεμιάς θα ξεχάσει την ανθρώπινη τη πολιτεία τη λατρεία της αν θέλει με τον κορονοϊό να ζήσει.

Τα μαζεύουνε και φεύγουν και που πάνε κανείς ποτέ δεν έμαθε…

πηγή: Ταχυδρόμος - Ρεπορτάζ, Ελένη Χάνου