Φοιτητική ζωή. Δύο λέξεις που σηματοδοτούν το ξεκίνημα μιας νέας περιόδου, γεμάτη από καινούριες εμπειρίες. Όπως σε κάθε στάδιο της ζωής, άλλες επρόκειτο να αποβούν θετικές και άλλες αρνητικές. Όλες, όμως, ξεχωριστές που σημαδεύουν ένα φοιτητή και τον συντροφεύουν εφ’ όρου ζωής.

Για την περίοδο ενός ανθρώπου στο πανεπιστήμιο έχουν γραφτεί πολλά και θα εξακολουθήσουν να γράφονται ολόκληρες σελίδες επί σελίδων. Μεταξύ άλλων, τουλάχιστον για μερίδα φοιτητών στην Ελλάδα, η πρώιμη τουλάχιστον φοιτητική ζωή έχει συνδυαστεί με την ανεμελιά, τη διασκέδαση με φίλους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες… ατέλειωτους καφέδες,  "μικρό" πέρασμα από Πανεπιστήμιο για τα μαθήματα και απεναντίας έντονο διάβασμα στην εξεταστική περίοδο.

Ωστόσο, για ορισμένους σπουδαστές, η φοιτητική ζωή συνδυάζεται και με την εργασία. Με βάση τις μέχρι τώρα συναναστροφές μου, έχω διακρίνει τρεις κατηγορίες εργαζόμενων φοιτητών: 1) Αυτούς που καλούνται να εργαστούν για βιοποριστικούς λόγους και συνήθως σπουδάζουν σε άλλη πόλη από αυτή της καταγωγή τους 2) Εκείνους που εργάζονται για να συνεισφέρουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό και 3) Τα άτομα που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την εργασία ως μέσο οικονομικής αυτοτέλειας από τις οικογένειές τους.

Ποιά είναι, όμως, τα "αποτελέσματα" της εργασίας κατά τη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών;

Σαφώς, αυτά μπορεί να είναι επωφελή. Για αρχή, ο φοιτητής αποκτά τα υλικά αγαθά, που είναι απαραίτητα για τον βιοπορισμό του ή και για την ψυχική του ευεξία. Ακόμη, είναι γεγονός, πως ένα επαγγελματικό περιβάλλον συμβάλλει στο να αναπτύξει ένας άνθρωπος κοινωνική συνείδηση μέσα από τη συνεργασία με τους συναδέλφους του, να αποκτήσει ηθικές αξίες, όπως ο σεβασμός, η ανεκτικότητα, η ευγένεια , η εντιμότητα και η υπευθυνότητα.  Μην ξεχνάμε επίσης, για όσους εργάζονται με βάση το αντικείμενό τους, ότι έχουν συχνά τη δυνατότητα να εξελιχθούν πάνω σε αυτό από νωρίς.

Στον αντίποδα, και μιλάω και από προσωπική εμπειρία, ελλοχεύει μονίμως ο κίνδυνος ο φοιτητής να παραμελήσει τις σπουδές του, καθώς η εργασία μπορεί να είναι απαιτητική, τα ωράρια να μην είναι ευέλικτα και η εργοδοσία ενίοτε να μην είναι ανεκτική απέναντι στις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις του εργαζόμενου.

Επιπλέον, η παρακολούθηση μαθημάτων παράλληλα με τη δουλειά, έχει ως συνέπεια τη σωματική αλλά και διανοητική κόπωση του φοιτητή. Τέλος, ο ελεύθερος χρόνος καθίσταται πολύ περιορισμένος, γεγονός που δυσχεραίνει την επαφή του με τον κοινωνικό του περίγυρο και την ενασχόληση του ίσως με κάποιο χόμπι.

Εν κατακλείδι, σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό ο νέος να προβαίνει σε μια ορθή διαχείριση και εξισορρόπηση τόσο των ακαδημαϊκών όσο και των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, προκειμένου να είναι συνεπής, τόσο ως φοιτητής, όσο και ως εργαζόμενος, χωρίς να υποβαθμίζει κάποια ιδιότητα, όσο αυτό είναι δυνατό.

Ευφροσύνη Χασιώτη, φοιτήτρια Νομικής Α.Π.Θ.