Να σημειωθεί πως ο Ορέστης Κατσαγεώργης αλλά και ο αδερφός του Βαγγέλης, ανέπτυξαν αντιστασιακή δράση κατά την κατοχή ενώ ο ίδιος άφησε το στίγμα του και στο πεδίο του πολιτισμού στο Βελεστίνο.

Ένας μικρός ήρωας με πλούσια δράση στο ενεργητικό του, φωτεινό μετέωρο του αντιστασιακού αγώνα

Στον αγώνα κατά την περίοδο της κατοχής εναντίον των κατακτητών, πολλοί ήταν οι νέοι που βοήθησαν με κάθε τρόπο, σύνδεσμοι, πληροφοριοδότες κ.λπ. και συνέδραμαν στον δύσκολο αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Αυτό ήταν και γνωστό στους Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, για αυτό και η απηνής δίωξή τους, όπως προκύπτει από περιστατικά αντίστασης και ηρωισμού.

Ένας από τους νέους και ο 13χρονος Ορέστης Κατσαγεώργης, που πέθανε το 1984, ο οποίος είχε αναπτύξει μία δραστηριότητα, που όταν αργότερα μαθεύτηκε, μας άφησε άφωνους για την εφευρετικότητα, την εξυπνάδα των ενεργειών και την τόλμη.

Ίσως και σήμερα πολλοί να μη γνωρίζουν τη δραστηριότητά του, κυρίως νεολαίοι.

Οι άνδρες των ΕΑΣΑΔ, πολλές φορές τον κυνήγησαν, μερικές φορές τον έπιασαν και τον βασάνισαν κι άλλες τους ξέφυγε μέσα από τα χέρια τους.

Αναφέρουμε παρακάτω μερικά από τα κατορθώματα του 13χρονου τότε Ορέστη που δείχνουν την τόλμη κυρίως και την αντοχή του σε καταστάσεις δύσκολες κι επικίνδυνες για τη ζωή του.

Στο μικρομάγαζο του Καραμπερόπουλου στην αγορά, συχνά και με κίνδυνο της δικής του ζωής, αλλά και του μαγαζάτορα, δήθεν αμέριμνος και χαζεύοντας, κολλούσε με την πλάτη γυρισμένη στον τοίχο, στην πόρτα, στον τοίχο και σε άλλα σημεία, αυτοκόλλητα με αντιστασιακά συνθήματα ή προειδοποιητικά για επικείμενη επιδρομή των Γερμανών και των συνεργατών τους.

Μια φορά οι Εασαδίτες τον εντόπισαν, τον κυνήγησαν μέχρι τους μπαξέδες και αυτός για να σωθεί πήδηξε μέσα στο μυλαύλακο και παρέμεινε μέσα στο νερό, αναπνέοντας με ένα καλάμι. Οι Εασαδίτες τον έχασαν από τα μάτια τους κι εκείνη τη φορά σώθηκε χάρη στην τόλμη και την εξυπνάδα του.

Μια άλλη φορά όμως, έπιασαν τον Ορέστη, μαζί με τον Λευτέρη Καρακώστα και τον Κώστα Βασιλειάδη. Στις πιέσεις των Εασαδιτών για αναζήτηση πατριωτών, ο Κώστας Βασιλειάδης τους ξέφυγε. Τον Λευτέρη Καρακώστα, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία, τον άφησαν ελεύθερο. Κράτησαν όμως τον Ορέστη τον οποίο ξυλοκόπησαν άγρια, τον έριχναν στο αυλάκι, στην ντριστέλλα Παπαγιώτου, τον έβγαλαν, τον δέρνανε και πάλι, μέσα και έξω από το αυλάκι μέχρι αργά το βράδυ όταν κατάμαυρο στο ξύλο τον άφησαν ελεύθερο.

Μια άλλη φορά, ο Ορέστης, για να έχει ιδία αντίληψη για τη δύναμη και τον οπλισμό των στρατοπεδευμένων στο Βελεστίνο Γερμανών, ετοίμασε μία ωραία ανθοδέσμη και πήγε να την προσφέρει στον Γερμανό διοικητή, στο διοικητήριο της μονάδας του Βελεστίνου (οικία Ντόντου).

Πέρασε ακίνδυνα από όλα τα δωμάτια, πρόσφερε την ανθοδέσμη και δέχθηκε τις ευχαριστίες του διοικητή.

Όμως κατέγραψε στο μυαλό του και μεταβίβασε ό,τι είδε στην τοπική οργάνωση, ενόψει της επικείμενης μάχης που τελικά έγινε στην 1.8.1944.

Ο Ορέστης σχεδόν καθημερινά παρακολουθούσε τις κινήσεις των Γερμανών, κατέγραφε μηχανοκίνητα και τον οπλισμό της μονάδας και έδινε ακριβείς πληροφορίες για την αριθμητική δύναμη των Γερμανών, τα φυλάκια, τις αποθήκες πυρομαχικών, τα τροχοφόρα και κάθε τι που θα βοηθούσε τους αντάρτες στη μεγάλη μάχη που έγινε την 1η Αυγούστου 1944, με θριαμβευτική επιτυχία των ανταρτών, αφού εκτός των άλλων, οι αντάρτες πήρανε λάφυρα 13 μεγάλα φορτηγά, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, αυτόματα όπλα, αλυσοφόρα, 110 κιβώτια πυρομαχικών και άλλα υλικά, τηλέφωνο, ραδιόφωνο, τηλέμετρα, 600 κομμάτια ιματισμού και υπόδησης κ.α.

Ο Ορέστης ήταν από τους σημαντικότερους πληροφοριοδότες για τις οργανώσεις της Αντίστασης.

Εκτός της καταγραφής των κινήσεων Γερμανών και μεταφοράς υλικού, μετέφερε πληροφορίες που συνέλεγαν οι αντιστασιακοί σταθμάρχες του του σιδηροδρομικού σταθμού Βελεστίνου, Κώστας Δεσποτόπουλος, Ερμόλαος Παπαφωτίου και Νίκος Χαλκιάς.

Τις πληροφορίες μετέφερε στις ΕΑΜικές οργανώσεις.

Ένας μικρός ήρωας με πλούσια δράση στο ενεργητικό του, φωτεινό μετέωρο του αντιστασιακού αγώνα.