Το χωμάτινο διαμορφωμένο γήπεδο στα "αλώνια", φυσικά, δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό Δημοτικό Στάδιο που βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Αυτή ήταν και η πρώτη διαπίστωση για τους πρωταγωνιστές της φωτογραφίας όταν τη Δευτέρα 14 Αυγούστου δέχθηκαν να μας ακολουθήσουν για μία βόλτα στον ποδοσφαιρικό χωροχρόνο του Βελεστίνου.

 

 

 

Αμφότεροι, είχανε πάρα πολύ καιρό να διαβούν τις πύλες του Δημοτικού Σταδίου. Ο αγωνιστικός χώρος που θα χρησιμοποιήσει φέτος ο Ρήγας στην πέμπτη του διαδοχική σεζόν στη Γ` Εθνική, διαθέτει πλέον χορτάρι. Και αυτό έδειχναν να το απολαμβάνουν καθώς περπατούσαν και περιεργάζονταν το περιβάλλον γύρω τους, θαρρείς και ανακαλούσαν μνήμες και εικόνες μέσα στη γλυκιά σιγαλιά που προσφέρει το Στάδιο τα καλοκαιρινά μας απογεύματα.

 

"Όταν κάναμε επίθεση προς την εστία του Βελεστίνου, όλοι ήθελαν να παίζουν έξω αριστερά για να είναι κοντά στις γυναίκες που καθότανε σε συγκεκριμένο σημείο μαζεμένες εκεί που σήμερα βρίσκονται οι κερκίδες", μας εξιστορεί ο Βασίλης Βισβίκης με χαρακτηριστικές κινήσεις του χεριού του για να συνεχίσει: "Τότε δεν είχαμε δίχτυα, ούτε καν οριζόντιο δοκάρι, τεντώναμε τριχιές και δεν καταλάβαινες αν έμπαινε γκολ".

 

Όσον αφορά τα... χαρακτηριστικά ορισμένων φιλάθλων, μας λέει: "Ακόμα θυμάμαι μερικούς, τότε πενηντάρηδες κι εξηντάρηδες, με τα αυγά στις τσέπες. Ειδικά τα παιχνίδια με τον Αλμυρό είχανε πιο πολλή ένταση ενώ και σαν παλιός έλεγα στους διαιτητές να είναι προσεκτικοί".

 

Όπως διαβάζουμε στο πολύ ενδιαφέρον και κατατοπιστικό βιβλίο "ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ - Η Ομάδα με την Ιστορική Διαδρομή 80 Χρόνων", του Βασίλη Καραμπερόπουλου, τα χρόνια μετά τον πόλεμο θεωρούνται ως περίοδος ανασυγκρότησης του σωματείου. Το έτος 1954 ο Ρήγας Φεραίος πήρε την επίσημη μορφή του με την αναγνώριση του συλλόγου ενώ αργότερα ανέβηκε διαδοχικά τις βαθμίδες στα τοπικά πρωταθλήματα.

 

Βασίλης Βισβίκης και Κώστας Κατσαγεώργης συμμετείχανε από τα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου, ως πιτσιρικάδες, στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις του Ρήγα στα "αλώνια". 

 

Ο δεύτερος ως δεξιός εξτρέμ και δεξιός μπακ μέχρι το 1954 όταν και μετακόμισε στην Αθήνα. "Τα πρώτα ποδοσφαιρικά μας βήματα γινότανε στη «λαχαναγορά» (σ.σ. νυν πλατεία Ρήγα Φεραίου) και στο οικόπεδο επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, με αυτοσχέδιες μπάλες φτιαγμένες από κουρέλια", αφηγείται ταξιδεύοντάς μας στα παιδικά χρόνια μίας ολότελα διαφορετικής εποχής για το Βελεστίνο.

 

Όσον αφορά το Βασίλη Βισβίκη, συνέχισε την καριέρα του στο Ρήγα θεωρούμενος ως αέρινος σέντερ φορ, έχοντας ικανότητα τόσο στην πάσα και τη ντρίμπλα όσο και στο να σκοράρει, αποτελώντας σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου. Έπαιξε επίσης στον Παγασητικό ένα χρόνο για να μη... γίνει γνωστό πως οδηγούσε "κομπίνα" χωρίς δίπλωμα, υπέγραψε στον Ολυμπιακό Βόλου αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ καθώς ανήκε αλλού και για αυτό τιμωρήθηκε. Αξίζει να σημειωθεί πως, παρά την τιμωρία του και το γεγονός πως ο Ρήγας Φεραίος μηδενίζονταν όταν τον χρησιμοποιούσε, συμμετείχε κανονικά στις υποχρεώσεις των Κυανόλευκων! 

 

Σημαντική στιγμή για τον τέως αρχηγό του Ρήγα ήταν και η παρουσία του για διάστημα μερικών μηνών στον Άρη Θεσσαλονίκης με προπονητή το μεγάλο Κλεάνθη Βικελίδη. Ωστόσο, το δέσιμο με τον τόπο του ήταν μεγαλύτερο κι έτσι επέστρεψε εκεί που αγαπούσε και τον αγαπούσαν για να κλείσει την καριέρα του το 1963 σε ηλικία 28 χρόνων λόγω τραυματισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως όταν συνάντησε ξανά τον Κατσαγεώργη, ο οποίος τον φιλοξένησε στο Μπραχάμι, δεν έχασε την ευκαιρία και βρέθηκε για ποδόσφαιρο στον Άγιο Δημήτριο. 

 

Παράλληλά, μας διηγείται πως ήταν ο ίδιος που διατελώντας και χρέη προπονητή, έδωσε το "βάπτισμα του πυρός" στον Κώστα Γιάτσιο σε ένα παιχνίδι με τον Παλαμά στην Καρδίτσα καθώς είχε διακρίνει το ταλέντο του περίτεχνου ποδοσφαιριστή ο οποίος συνέχισε με επιτυχία σε Νίκη Βόλου και Ολυμπιακό Βόλου. 

 

 

Σίγουρα, οι ποδοσφαιριστές πλέον δεν φορούν "άρβυλα" ούτε κασκέτα και κάνουν συστηματικά προπονήσεις. Προφανώς οι παίκτες του Ρήγα στο ερχόμενο φιλικό με τον Αχιλλέα στα Φάρσαλα δεν θα περιμένουν το οτομοτρίς για τη μεταφορά τους. Το γήπεδο δεν αποτελείται πλέον από χώμα και πέτρες, οι μπάλες δεν γίνονται ανυπόφορα βαριές όταν βρέχονται από το νερό και οι ποδοσφαιριστές δεν αλλάζουν σε βαγόνι.

 

Ακόμα, ωστόσο, τα κύρια συστατικά του μείγματος που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά πριν 91 χρόνια με την ιστορική επωνυμία Ρήγας Φεραίος, είναι ακόμα ενεργά. Η αγάπη των παικτών για το άθλημα και την ομάδα, ο κόσμος που τους ενθαρρύνει, το κυανό και το λευκό που συνθέτουν πλέον με τη νέα τεχνολογία, ακόμα περισσότερο ένα ολοκάθαρο κυανόλευκο σκηνικό, κρατούν σε ακμάζουσα πορεία τον ιστορικό "πρέσβη" του Βελεστίνου.

 

Τέλος, εκεί από όπου αρχίσαμε, οι ποδοσφαιριστές της φωτογραφίας, μοιάζουν, έστω και για μία στιγμή, ανέγγιχτοι στο χρόνο. Δεκαοχτάρηδες τότε, στα 82 σήμερα. Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά. Ακόμα και τα διαφορετικά πολιτικά φρονήματα που είχανε σε πιο έντονες εποχές για τη χώρα μας, δεν στάθηκαν ικανά να τους χωρίσουν. Τοποθέτησαν όπως και οι συμπαίκτες τους αλλά και προγενέστεροι, τις πρώτες δομές ώστε να είναι σε θέση σε μερικά έτη το Βελεστίνο να γιορτάσει ακόμα ένα Ιωβηλαίο αυτού του τόσο σημαντικού, για την πόλη μας, συλλόγου.