Η περίοδος της καραντίνας ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας.

Ανατράπηκαν πολλές σταθερές και χρειάστηκε να δημιουργήσουμε μία καινούρια καθημερινότητα προσαρμοσμένη στις ιατρικές και κοινωνικές επιταγές.

Σε αυτό το πλαίσιο πολλοί στράφηκαν προς τη φύση και σε διάφορα απομακρυσμένα μέρη για να πλαισιώσουν τις κοινωνικές επαφές τους.

Κάποιοι κατάφεραν να έρθουν σε ουσιαστική επαφή με την φύση και να ανασύρουν ένα κομμάτι από την δικιά τους "φύση".

Κάποιοι άλλοι δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.

Μία αξία, που συζητήθηκε αρκετά όλη αυτήν την περίοδο, είναι αυτή της ατομικής ευθύνης.

Η ατομική ευθύνη όμως δεν μπορεί να δημιουργηθεί ξαφνικά, ούτε μπορεί να επιβληθεί από την Κρατική Αρχή, από κάποιον έξω από εμάς.

Η ατομική ευθύνη βρίσκεται μέσα μας, την φέρουμε διαρκώς και χρειάζεται απλά να την καλλιεργούμε ώστε να μπορούμε να την ενεργοποιούμε.

Η ευθύνη , ατομική και κοινωνική, πρόκειται για μία καθημερινή πρακτική στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και το περιβάλλον, προσφέροντας σεβασμό στον εαυτό μας και στο κοινωνικό σύνολο.

Σεβασμό και φροντίδα!

Η δική μας ατομική ευθύνη σήμερα ήταν να καθαρίσουμε τον προαύλιο χώρο του Προφήτη Ηλία στο Βελεστίνο, που αν και φιλοξένησε αρκετούς ανθρώπους την περίοδο της καραντίνας, δεν έλαβε τον αντίστοιχο σεβασμό και φροντίδα. 

Ας μην ξεχνάμε πως ο σεβασμός είναι μία αξία που διδάσκεται έμπρακτα και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά!