Διανύοντας ίσως τη δυσκολότερη περίοδο του έθνους μας, μετά τους πολέμους εναντίον των διαφόρων κατακτητών που κατά καιρούς επιβουλεύτηκαν την πατρίδα μας και βρισκόμενοι όλοι μας σε οικειοθελή απομόνωση, ίσως έχουμε την ευκαιρία που δεν είχαμε ποτέ ως τώρα , για ώριμες σκέψεις και προβληματισμούς.

Η κρίση της πανδημίας αργά ή γρήγορα θα περάσει κι όπως όλα δείχνουν, με τρόπο χειρισμού της από την πολιτεία τέτοιον που πολλά σύγχρονα κράτη, μεγαθήρια οικονομικά, γυρίζουν στην πατρίδα μας το μάτι "ζηλόφθονα" .

Όμως τελειώνοντας η πανδημία, μια νέα δοκιμασία είναι βέβαιο πως μας περιμένει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την επανεκκίνηση της οικονομίας μας που θα βρίσκεται στην "εντατική".

Χωρίς ίχνος πολιτικής καταβολής, ειλικρινά πιστεύω πώς όλοι μας θα πρέπει να βγούμε από την κρίση σοφότεροι και κυρίως υπεύθυνοι και ώριμοι. Αν δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε εποχές "τρόικας" και επιβλεποντες τύπου Σόιμπλε!

Κανείς δεν πρέπει να βγει απ` αυτή την κρίση ούτε νικητής ούτε ταπεινωμένος. Και πρώτη απ` όλους η κυβέρνηση που θα μπορούσε κάλλιστα να πατήσει αλλαζονικά στην σωστή διαχείριση της διπλής κρίσης (επιδημία κωρονοϊού και προσφυγικό στον Έβρο), κάνοντας εκλογές και παίρνοντας ,όπως όλα δείχνουν, ποσοστά που λάμβαναν τα κόμματα την δεκαετία του `80.

Αυτό όμως δεν φτάνει από μόνο του να ξεπερασθεί η κρίση που θά έρθει και μιλώ για την οικονομική.

Τί μέλλει γενέσθαι λοιπόν;

Αποψή μου είναι πως μια τόσο μικρή χώρα σαν την δική μας με τόσα πολλά προβλήματα δεν έχει την πολυτέλεια της πολιτικής εσωστρέφειας και τής μίζερης ψηφοθηριακής κριτικής. Θά πρέπει την επομένη της οριστικής εξόδου από την καραντίνα να ανοίξει ένας πολιτικός διάλογος των κομμάτων, με απολύτως σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με έντιμη συμφωνία οικουμενικής διακυβέρνησης με ορίζοντα δύο τετραετιών.

Πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης οκταετίας με σαφείς δεσμεύσεις και χρονοδιάγραμμα, μέσα στα πλαίσια πάντα των συνταγματικά κατοχυρωμένων εργατικών δικαιωμάτων που συγχρόνως όμως θα επιτρέπει να αποκτήσει άμεσα σφυγμό η οικονομία μας.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη το φθινόπωρο που έρχεται θα υπάρξει μόνο ένας δρόμος. Της εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης. Αιρετικές φωνές και απόψεις θα υπάρχουν αλλά δεν πρέπει να σταθούμε σ` αυτές. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να σταθούμε σ` αυτά. Το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας είναι στα χέρια μας και θα πρέπει να λογοδοτήσουμε γι αυτό.

Στις γενιές που έρχονται!

Μακάρι αυτή η ισοπέδωση που επέβαλε η επιδημία του κορωνοϊού, η εξίσωση πλουσίων και φτωχών, δυνατών και αδυνάτων, δημοκρατικών και καθεστωτικών , "αριστοκρατών"και αστέγων, να αλλάξει την πυξίδα του προορισμού μας γιατί απ` ότι φαίνεται μέχρι τώρα, δεν ήταν στραβός ο γιαλός...