Όπως σημειώνεται, ο Δήμος Ρήγα Φεραίου επιδιώκοντας την διατήρηση των άριστων σχέσεων με το Σέρβικο Λαό που απορρέουν από τον διαχρονικό αγώνα και έργο του Ρήγα Βελεστινλή και σε συνεργασία με το δημότη Ρήγα Φεραίου, Δημήτριο Παπαγεωργίου, ο οποίος υπηρετεί στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου ως Αξιωματικός Παρατηρητής του ΝΑΤΟ, απέστειλε στο Μοναστήρι της Σοκόλιτσα αριθμό βιβλίων των Δρ. Δημητρίου Καραμπερόπουλου και Νίκου Γεωργαλιού σχετικά με το έργο και τη δράση του Ρήγα Βελεστινλή καθώς και την περιοχή του Βελεστίνου, ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς το έργο της Ηγουμένης του Μοναστηριού Μητέρας Μακαρίας.

Η παραπάνω κίνηση έγινε δεκτή με ιδιαίτερη χαρά από την Ηγουμένη η οποία ανέφερε πως το προαναφερθέν υλικό δεν θα κοσμήσει απλά την βιβλιοθήκη του Μοναστηρίου αλλά θα γίνει αντικείμενο εκπαίδευσης προς τους Σέρβους πιστούς οι οποίοι θα μάθουν για το έργο του Ρήγα διατηρώντας με τον τρόπο αυτό τους άριστους δεσμούς φιλίας μεταξύ Σέρβων και Ελλήνων.

Το Μοναστήρι της Παναγίας Παρθένου στο χωριό Μπολετίν κοντά στην πόλη της Μιτρόβιτσα είναι γνωστότερο ως Μοναστήρι της Σοκόλιτσα παίρνοντας το όνομα από τον λόφο πάνω στον οποίο βρίσκεται. Χτίστηκε τον 14ο  η 15ο  αιώνα πιθανότατα από κάποιον ιδιώτη της γειτονικής κωμόπολης του Σβετσάν. Η Μονή της Σοκόλιτσα είναι σήμερα ευρέως γνωστή ως κέντρο εικονογραφίας και αγιογραφίας.

Η Ηγουμένη του Μοναστηριού, Μητέρα Μακαρία, θεωρείται σήμερα η καλύτερη εικονογράφος και αγιογράφος στη Σερβία. Έχοντας σπουδάσει Θεολογία στο Α.Π.Θ ομιλεί άπταιστα την ελληνική γλώσσα και σε κάθε ευκαιρία εκφράζει την αγάπη και τον σεβασμό για την χώρα μας. Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει αλλά και τις καθημερινές δυσκολίες σχετικά με τη λειτουργία της Μονής που απορρέουν από την έκρυθμη ακόμη κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, διατηρεί απτόητη και ζωντανή την χριστιανική πίστη στους Σέρβικους πληθυσμούς της περιοχής τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία την ιερή σημασία και παράδοση που έχει το Κόσοβο για τους Σέρβους.   

Παρατίθεται, βιογραφικό σημείωμα της Μητέρας Μακαρίας

Η Μητέρα Μακαρία είναι διάσημη Σέρβα ορθόδοξη μοναχή, εικονογράφος, συγγραφέας πολλών βιβλίων και Ηγουμένη της Μονής Socolica στο δήμο ZVECAN / ZVECAN.

• Πρώτα χρόνια της ζωής της:

Η μητέρα Μακαρία γεννήθηκε ως Milica Obradovic το 1940 στο Stalac της Σερβίας. Ο πατέρας της, Λούκα Ομπράντοβιτς, γεννήθηκε στην Κροατία και ήταν υπάλληλος χωροφυλακής. Η μητέρα της, η Βιδοσάνα Ομπράντοβιτς (πατέρας Μιλινκόβιτς) ήταν επίσης από την Κροατία. Η οικογένεια εκείνη τη στιγμή (πριν από τον Β`Παγκόσμιο Πόλεμο) αποτελείται από τρεις ακόμη αδελφές.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο πατέρας της μητέρας Μακαρίας σκοτώθηκε από αντάρτες. Μετά το τέλος του, η μητέρα της, μαζί με τα παιδιά, μετακόμισε στο χωριό Bavaniste στη Βοϊβοντίνα της Σερβίας. Εκεί η μητέρα της παντρεύτηκε πάλι με τον Μίλαν Ρανισαβέλεφ-Τέσλα και γεννήθηκε μια ακόμη κόρη το 1949.

Η μητέρα της απασχολήθηκε στο τοπικό νοσοκομείο ως μάγειρας και ο πατέρας της ήταν εργάτης σιδηροδρόμων στο Smederevo.

• Εκπαίδευση:

Η μητέρα Μακαρία παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο Kovin και το γυμνάσιο στο Smedervo. Ήταν πάντα μία εξαιρετική μαθήτρια. Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο, έγινε δεκτή στη Σχολή Επιστημών του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, όπου σπούδασε χημεία. Παράλληλα με τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή. Πολύ σύντομα ταξίδεψε στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας όπου προετοίμασε και υπεράσπισε τη διδακτορική της διατριβή και πήρε τον τίτλο του γιατρός της επιστήμης.

• Επαγγελματική ζωή:

Αφού της απονεμήθηκε ο τίτλος της γιατρός της επιστήμης, αρνήθηκε μια καλά πληρωμένη εργασία στην εταιρεία INA και επέστρεψε στο Βελιγράδι όπου συνέχισε να εργάζεται ως καθηγητής χημείας στο πανεπιστήμιο για περίπου τρία χρόνια.

• Πνευματική ζωή και η κλήση:

Η μητέρα Μακαρία ήταν μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος για σύντομη περίοδο. Σύντομα απέρριψε τον αθεϊσμό και έγινε θερμή πιστός. Ο οδηγός της σε αυτό το πνευματικό ταξίδι στη σερβική ορθόδοξη παράδοση ήταν ο επίσκοπος Danilo.

Στα τέλη της δεκαετίας του `70 έκανε μια οριστική απόφαση να αφιερωθεί στη δόξα Του και πήγε στη Μονή της Ορμιλίας στην Χαλκιδική, όπου μετά από ένα χρόνο υπηρεσίας έγινε καλόγρια. Εκεί ανακάλυψε το ταλέντο της ως εικονογράφος, ένα δώρο το οποίο εξακολουθεί να αναπτύσσεται. Έχει πολλές ατομικές εκθέσεις στο Βελιγράδι, τη Φρανκφούρτη, το Σικάγο κ.λπ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε το δεύτερο διδακτορικό της.

• Μονή Σοκόλιτσα:

Μετά την επιστροφή της από την Ελλάδα, αποφάσισε να πάει στο εγκαταλελειμμένο (τότε) μοναστήρι Sokolica. Την αποκατέστησε, μπόρεσε ακόμη και να χτίσει ένα νέο κοιτώνα και καμπαναριό. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας της στο μοναστήρι εγκατέστησε ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο και δημιούργησε ένα εργαστήριο εικόνων όπου συνεργάζεται με μία από τις συμφοιτήτριές της, την Αντωνία.