Συνέντευξη στο Φοίβο Παπαγεωργίου (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ταχυδρόμος το Δεκέμβριο του 2018).

Συναντήσαμε την Ελένη, λίγο μετά την επιστροφή της από την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε λάβει μέρος σε ένα μαραθώνιο τάνγκο με χορευτές από όλο τον κόσμο.

Όνειρα, έρωτας, πάθος, αγκαλιές, νότες που από μόνες τους είναι ικανές να εναρμονίσουν τις εσωτερικές τροχιές δύο ανθρώπων, ακόμα και να συντονίσουν το χτύπο της καρδιάς τους.

Άλλωστε, όπως σχολιάζει η δημοσιογράφος και σπουδάστρια ζαχαροπλαστικής, Ελένη Σκρίμπα, το τάνγκο είναι ένας χορός χωρίς διακρίσεις, στον οποίο καβαλιέρος και ντάμα δεν χρειάζεται να επικαλεστούν το λόγο για να συνεννοηθούν.

Η ίδια, εδώ και πέντε χρόνια, ταξιδεύει στην Ελλάδα και την Ευρώπη συμμετέχοντας σε φεστιβάλ και μαραθωνίους με βάση τον αργεντίνικο χορό. Μία αέναη αναζήτηση συναισθημάτων, πόλεων και αδελφών ψυχών, σαν αυτές που γνωρίζει καλά πώς να συνδέει η μουσική που έβγαινε με λυγμό από το μπαντονεόν του μεγάλου Άστορ Πιατσόλα.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το τάνγκο;

Η γνωριμία μου με το τάνγκο ξεκίνησε στα γυμνασιακά μου χρόνια, όταν ανακάλυψα τυχαία ένα τραγούδι αυτού του είδους και άρχισα να το ψάχνω περισσότερο όσον αφορά και τη μουσική και το χορό. Από τότε έβαλα στόχο να ασχοληθώ με αυτό αργότερα. Στα 19 μου, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αποφάσισα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα στη Θεσσαλονίκη και έτσι ο μακρύς αυτός δρόμος ξεκίνησε. Έφτασε πριν λίγες μέρες να μετράει ήδη πέντε χρόνια.

Τι σημαίνει για σένα;

Το τι σημαίνει για τον καθένα είναι κάτι αρκετά προσωπικό. Για μένα το τάνγκο είναι μια αγκαλιά. Μία ζεστή αγκαλιά που σε συνεπαίρνει, σε ταξιδεύει. Είναι κάτι πέρα από τεχνική, βήματα, κινήσεις και συνδυασμούς. Είναι μια βαθύτερη επικοινωνία μεταξύ δυο ανθρώπων που εκείνη τη στιγμή μοιράζονται κάτι κοινό με την συνοδεία μουσικής.

Είναι ένας χορός που χορεύεται από τον καθένα, ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος, σωματικής διάπλασης και σεξουαλικού προσανατολισμού.

Ποιες οι ευκαιρίες για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος μουσικής-χορού στο Βόλο;

Στον Βόλο οι ευκαιρίες για τάνγκο είναι κάπως περιορισμένες, ειδικά όσον αφορά χορευτές που είναι σε προχωρημένο επίπεδο. Ωστόσο, γίνονται αρκετές προσπάθειες από συλλόγους για μιλόνγκας (βραδιές αργεντίνικου τάνγκο) και μαθήματα. Αν αναλάβουν πιο έντονη δράση τα κατάλληλα άτομα, μπορούν να γίνουν σίγουρα περισσότερα πράγματα που θα αποτελέσουν πόλο έλξης για χορευτές ανά την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό. Είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια δυνατή κοινότητα, έτοιμη να προσελκύσει νέα μέλη.

Είναι το τάνγκο μία παγκόσμια γλώσσα με την οποία μπορούν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι;

Σίγουρα! Είναι κάτι πολύ δυνατό που ενώνει τους ανθρώπους. Το τάνγκο ως παγκόσμια γλώσσα για μένα έχει δυο υποστάσεις. Η πρώτη είναι η κυριολεκτική. Μέσα από τα ταξίδια σε διάφορα μέρη του εξωτερικού και της Ελλάδας γνωρίζεις νέους ανθρώπους, νέες κουλτούρες και κοινωνικοποιείσαι. Αποτελεί αυτό το χόμπι ένα μέσο πιο εύκολης προσαρμογής στην περίπτωση που, για παράδειγμα, αποφασίσεις να αλλάξεις χώρα ή πόλη.

Η δεύτερη είναι μία πιο εσωτερική γλώσσα, αυτή της αγκαλιάς και της ανταλλαγής συναισθημάτων με μη λεκτικά μέσα, με μέσα που ενδεχομένως δεν είχες καν φανταστεί ότι υπάρχουν. Με παιχνιδίσματα πάνω στη μουσική, με τους χτύπους της καρδιάς, με την ένταση που μεταδίδεται μεταξύ των δύο ανθρώπων που χορεύουν. Και τελικά το στοίχημα είναι αυτοί οι δυο άνθρωποι να γίνουν ένα σώμα για τα λίγα εκείνα λεπτά που διαρκεί το κάθε τραγούδι.

Πώς παίρνει μία κοπέλα από το Βόλο μια βαλίτσα και πηγαίνει σε διάφορα μέρη του εξωτερικού και της Ελλάδας για να χορέψει συνεχόμενα επί ώρες;

Είναι κάτι που απορρέει από τη συνεχή αναζήτηση νέων εμπειριών και νοοτροπιών γύρω από το τάνγκο. Κανείς δεν χορεύει ίδια με κάποιον άλλον. Κάθε αγκαλιά είναι διαφορετική, διαθέτει προσωπικά στοιχεία που την διαχωρίζουν από κάθε άλλη. Αυτό ακριβώς είναι που με ωθεί να παίρνω μια μικρή βαλίτσα και για τρεις μέρες να βρίσκομαι σε ένα άλλο μέρος αναζητώντας…

Η Ιταλία, για παράδειγμα, είναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς, γιατί έχει από τα καλύτερα χορευτικά επίπεδα στην Ευρώπη. Την έχω επισκεφτεί ήδη πέντε φορές με τελευταία τον περασμένο Οκτώβρη. Μπολόνια, Μπρέσια και Μιλάνο. Ευελπιστώ μέσα στο 2019 να καταφέρω να περάσω και από τη Ρώμη, μια πόλη με ιδιαίτερα ενεργή κοινότητα. Στο παρελθόν, έχω βρεθεί για τάνγκο και στη Βουδαπέστη. Η Κωνσταντινούπολη είναι άλλη μια εξαιρετική επιλογή, μιας που η Τουρκία βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες με αρκετά υψηλό επίπεδο. Στον ελλαδικό χώρο, έχω περάσει από πολλές πόλεις, ειδικά της Βόρειας Ελλάδας.

Φυσικά, το μεγάλο όνειρό μου είναι η Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες, η "Μέκκα" του τάνγκο.

Μπορείς να μοιραστείς μία ενδιαφέρουσα εμπειρία μαζί μας;

Το μαγικό με το τάνγκο είναι ότι μπορεί να μοιραστείς μια ενδιαφέρουσα εμπειρία και έναν μοναδικό χορό με έναν άνθρωπο που ενδεχομένως δεν θα δεις ποτέ ξανά στη ζωή σου ή δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά του. Η αίσθηση του χορού σας, όμως, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό.

Το πιο ενδιαφέρον είναι κάτι γενικό. Είναι η ολοκλήρωση που αισθάνομαι όταν τελικά επέρχεται το ζητούμενο: η ένωση σε ένα των δυο ανθρώπων, των δυο ψυχών που δίνουν αυτό που έχουν και μοιράζονται ταπεινά το «είναι» τους. Πίστεψέ με, δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

Μια εμπειρία που πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη ήταν, όταν χορεύοντας με κάποιον στην Κωνσταντινούπολη πριν λίγες μέρες, μπορούσα μέσα από τη χορευτική αγκαλιά μας να νιώσω τους σφυγμούς της καρδιάς του. Μαγεύτηκα όταν συνειδητοποίησα πως ήταν πλήρως εναρμονισμένοι με τους δικούς μου.