Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που τους αγαπάς γιατί ιδρώνουν τη φανέλα. Υπάρχουν κι αυτοί που αγαπάς, γιατί έχουν καθαρό μυαλό και κάνουν σωστές επιλογές.

Και μετά υπάρχει κι ο Γάρος.

Που μπορεί να μην πατήσει περιοχή για 40 λεπτά, τα solo dribble και τα control του να έχουν δική τους, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και το pressing του, συνήθως να είναι... σαν το VAR στο τοπικό!
Αλλά στο τέλος θα γράψει 25 γκολ, θα βγει δεύτερος σκόρερ της κατηγορίας, και θα τον αγαπάς λίγο περισσότερο!

Και μιλάμε για μία χρονιά που, κατά γενική ομολογία, δεν ήταν και η καλύτερή του, όσο και αν οι αριθμοί λένε άλλα.

Όμως, ο captain είναι απ’ τους στράικερ που μπορεί να χαθεί για 80 λεπτά, αλλά στο 81’ να βάλει γκολ και να σου "καθαρίσει" το ματς.

Με πλασεδάρα, με στραβοκλωτσιά, με second ball, με πέναλτι, με ότι θες...

Με αποκορύφωση τη στιγμή που θα μείνει χαραγμένη μέσα μας, όταν στις 30 του Απρίλη, στον τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΘ, ανέλαβε την ευθύνη του τελευταίου πέναλτι στη ρώσικη ρουλέτα, και με απόλυτη ψυχραιμία έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, το κύπελλο στο Βελεστίνο και τη Χαρά (το έτερον ήμισυ)
σε ψυχολόγο!

Με την εμπειρία του, το γκολ στο… αίμα του και την αληθινή του σχέση με τον σύλλογο και τους ανθρώπους του, ο Δημήτρης συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας μας, με τη φανέλα του Ρήγα να είναι για εκείνον κάτι περισσότερο από ένα ρούχο – αλλά κομμάτι της ταυτότητάς του.

Στα 100 λοιπόν, του ευχόμαστε υγεία, επιτυχίες και περισσότερα γκολ με την επετειακή!

Υ.Γ.: Το σπριντ του πανηγυρισμού στο τελευταίο πέναλτι θα πρέπει να διδάσκεται σε masterclass για το πώς τρέχει εξτρέμ σε αντεπίθεση στο 90+5!!!

Εκ του Δ.Σ. του

Α.Σ.Β. " Ρήγας Φεραίος"