Στην εκδήλωση της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ στο Βόλο, με θέμα: «Στον κόσμο που φλέγεται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, νικητές θα είναι οι λαοί», μίλησε σήμερα το απόγευμα η Αλέκα Παπαρήγα μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Με το τέλος της ομιλίας ακολούθησε πλούσια συζήτηση.

Ξεκινώντας την ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα ανέδειξε ότι «η πύκνωση της συζήτησης για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και μάλιστα με πυρηνικά όπλα δεν αντανακλά μόνο μια πιθανή εξέλιξη, χρησιμοποιείται επίσης για δύο λόγους: Από τη μια να σπείρουν το φόβο στους λαούς, να τους πείσουν να βάλουν τα κεφάλια μέσα όσο άφορα τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, να ενσωματώσουν τις λαϊκές μάζες που σήμερα προβληματίζονται, στην λογική της "εθνικής ενότητας", της "ταξικής ειρήνης", να τους βάλουν, στο χέρι, να χύσουν το αίμα τους για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής, τον ορυκτό πλούτο, την ενέργεια, τα εδάφη και εργατικό δυναμικό, τους αγωγούς, τα δίκτυα μεταφοράς εμπορευμάτων, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, και λοιπά μερίδια.

Εμείς αλλιώς νοιώθουμε την ευθύνη μας, να συμβάλλουμε ώστε ο λαός, οι λαοί να ορθώσουν ανάστημα, να συνδέσουν τον αγώνα κατά του πόλεμου με τον αγώνα κατά της δίκης τους αστικής τάξης και κάθε αστικής τάξης που σπρώχνει συνειδητά σε ένα πόλεμο, που οργανώνει το πόλεμο η συντάσσεται με τον πόλεμο. Να συνδέσει τον αγώνα κατά του πόλεμου με τα οικονομικά, κοινωνικά πολιτικά προβλήματα, με τον αγώνα στο δρόμο της διεκδίκησης, της αντεπίθεσης της ανατροπής. Με τον αγώνα για μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη σοσιαλιστική κομμουνιστική. Για την διεθνιστική αλληλεγγύη με τους λαούς της γης ανεξάρτητα σε ποιο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο βρίσκονται.

Οι λαοί να μη νομιμοποιήσουν ή να μη δικαιολογήσουν στη συνείδησή τους τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είτε με τη μορφή εξόδου στρατευμάτων και όπλων για στήριξη της ευρωατλαντικής συμμαχίας που μας αφορά, είτε να εμπιστευθεί την αστική τάξη ότι θα παλέψει για τα συμφέροντα του λαού, όταν δεχθεί στο ελληνικό έδαφος ξένη στρατιωτική εισβολή. Το 41-44 διδάσκει πολλά και με θετική και αρνητική πείρα.

Εμείς δεν χρησιμοποιούμε ένα σινιάλο ανάλογο με το 112, του τύπου τα κεφάλια μέσα, κλειστείτε στα σπίτια, φύγετε από σπίτια και αφήστε εμάς να σας σώσουμε, πειθαρχήστε σε ο,τι εμείς αποφασίζουμε και διατάσσουμε. Ναι, η ιστορία έδειξε ότι νίκησαν λαοί και μάλιστα ανεξάρτητα της συνθηκολόγησης της δίκης τους αστικής τάξης».

Ο πόλεμος είναι ο τρόπος ζωής του καπιταλισμού

Έπειτα, η Αλ. Παπαρήγα, τόνισε: «Έχει συσσωρευτεί μπαρούτι σε κάθε γωνιά του χάρτη και καλούνται οι λαοί να δεχθούν τον πόλεμο ακόμα και σε περιοχές που απέχουν εκατοντάδες χιλιάδες μίλια από τη χώρα τους διότι οι "εχθροί των συμμάχων τους είναι και δικοί τους εχθροί". Το ομολογεί ο Κ. Μητσοτάκης ο οποίος μιλά για νέα κούρσα αύξησης των εξοπλισμών, γιατί τα ελληνικά όπλα, οι πιλότοι, οι τεχνικοί, αεροσκάφη θα κληθούν να πολεμήσουν ακόμα και χιλιάδες μίλια από την πατρίδα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων με τους συμμάχους. Για αυτό είναι υπέρ και της αύξησης των χρηματοδοτήσεων προς το ΝΑΤΟ από το 2% στο 3%.

Το ΚΚΕ ήδη έχει αναφέρει τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου, και μάλιστα στα πιο επίσημα και αντιπροσωπευτικά του ντοκουμέντα τόσο του 20ού όσο και του 21ου Συνεδρίου, που έτσι και αλλιώς θα έχει παγκόσμια διάσταση, χωρίς να σημαίνει ότι θα πρόκειται για μια επανάληψη όπως ακριβώς την βίωσε η ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων ιμπεριαλιστικών πολέμων που είχαν αφετηρία και κύρια έδρα την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Εμείς όταν αναφερόμαστε σ΄ αυτό το πελώριο πρόβλημα παίρνουμε υπόψη δυο αλληλοσυνδεόμενα σήμερα πράγματα. Πρώτο ότι ο πόλεμος είναι τρόπος ζωής του καπιταλισμού, είναι η συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης με άλλα μέσα. Όσο υπάρχει ο παγκόσμιος καπιταλισμός ο κίνδυνος του πολέμου είναι υπαρκτός.

Δεύτερο στην διάρκεια του 20ου αιώνα δεν ζήσαμε μόνο δύο καταστρεπτικούς με εκατομμύρια νεκρούς παγκόσμιους πολέμους, ζήσαμε δεκάδες σε τοπικό επίπεδο, που στο παρασκήνιο αλλά και στο προσκήνιο βρίσκονταν τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, αλλά και ευρωπαϊκά όπως Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία.

Δεκάδες αιματηροί πόλεμοι λίγο μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και από τις αρχές της 10ετίας του `90 περισσότεροι, αφού τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα μετά την νίκη της αντεπανάστασης.

Μετατροπή της οικονομίας της ΕΕ και των καπιταλιστικών κρατών σε πολεμική

Ήδη έχουν δημοσιευθεί εκθέσεις, προτάσεις, αποφάσεις που δρομολογούν εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών που σημαίνει ότι θα περικοπούν και αυτά τα υπόλοιπα και ελάχιστα που παρέχουν για κοινωνικές υποδομές, ανάγκες, μισθούς κλπ. Και όχι μόνο αυτό, ήδη παίρνουν μέτρα για την βίαιη χειραγώγηση, με στόχο την ενεργητική συστράτευση των λαών και μαζικών οργανώσεων. Ανοικτά λένε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν την Κίνα, τη Ρωσία και τους συμμάχους της στη κούρσα για την πρωτοκαθεδρία. Αλλά και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο μιας επερχόμενης νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης με την γιγάντια ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας ώστε να βρουν τρόπο να κάνουν κερδοφόρες επενδύσεις λιμνάζοντα συσσωρευμένα κεφάλαια. Πολεμική βιομηχανία και πράσινη ανάπτυξη είναι τομείς που εξασφαλίζουν σήμερα υπερκέρδη.

Η ΕΕ εντάσσει στην πολεμική βιομηχανία και ενδεχόμενες άλλες απειλές, υβριδικές, προβλήματα κυβερνοασφάλειας, ως και συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή ακραία καιρικά φαινόμενα, γενικότερα προβλήματα καθημερινής πολιτικής προστασίας. Έχει επιλέξει τη κατακόρυφη αύξηση των πολεμικών δαπανών, τουλάχιστον στο 20% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ, ώστε αυτός "να συμβάλει στην ετοιμότητα της ΕΕ για την ασφάλεια και την αντιμετώπιση κρίσεων".

Όπως πολύ πρόσφατα έδωσε στη δημοσιότητα ο "Ριζοσπάστης", σημειώνεται ότι η ΕΕ δεν θα περιορίζεται στην "παθητική" ενημέρωση ή στην "ψυχολογική" προετοιμασία του λαών, αλλά προτείνει μέτρα ενεργητικής συστράτευσης, με τη συμμετοχή σωματείων, φορέων, εθελοντικών οργανώσεων, που θα συμβάλλουν στην κινητοποίηση λαϊκών δυνάμεων την ώρα της κρίσης, κάτω από τα "λάβαρα" της αστικής τάξης και του κράτους της. Υποστηρίζει την "ατομική ετοιμότητα".

Η απάτη της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ

Όπως πάντα η πολιτική βαρβαρότητα ντύνεται με όμορφα, γενικόλογα λόγια και αφηρημένες έννοιες. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα περισσότερα λοιπά κόμματα αναφέρονται στην ανάγκη η Ευρώπη, δηλαδή η ΕΕ να αποκτήσει δικό της πολεμικό σχέδιο και οπλισμό και να μη εξαρτάται κάθε φορά τι κάνει το ΝΑΤΟ, ή τι αποφασίζει το ΝΑΤΟ, αν η πλειοψηφία των κρατών μελών της είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Ο όρος αυτονομία καταρχήν δεν σημαίνει καμία μα καμία αποστασιοποίηση από τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, από την άλλη ομολογεί ότι υπάρχουν ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ή θα γεννηθούν στην πορεία και μέσα στα ίδια τα βασικότερα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, όπως είναι το ευρωατλαντικό. Τα κράτη της ΕΕ θέλουν να έχουν ισχυρή παρουσία πολύ πέραν της Ευρώπης, ως και ιδιαίτερα στον Ινδο- Ειρηνικό ώστε να πάρουν ενεργότερο μέρος στην αντιπαράθεση με την οικονομική και στρατιωτική άνοδο της Κίνας, για να μη αποκτήσουν όλα τα κέρδη οι ΗΠΑ.

Καλούνται οι λαοί της Ευρώπης να θεωρήσουν δικό τους ζήτημα, να καταθέσουν τις δικές τους θυσίες για μια πιο στρατιωτικοποιημένη ιμπεριαλιστική Ένωση, που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε όλη τη γη.

Είναι εφικτό να αποτραπεί ο πόλεμος;

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν καταργείται όσο υπάρχει ο καπιταλισμός και μάλιστα σε τέτοια παγκόσμια έκταση. Αλλά ούτε ο πόλεμος ούτε ο καπιταλισμός είναι ανίκητοι. Στο πρόγραμμα μας (19ο Συνέδριο το 2013) αναφέρουμε ότι σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής εμπλοκής της Ελλάδας είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του κόμματος, να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης και σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που όσο κυριαρχεί φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στο κρόταφο.

Άλλωστε έχουμε ήδη κάνει ως κόμμα και μέσα από το μαζικό κίνημα σοβαρή δουλειά που αφήνει αποτυπώματα και ίχνη που καμία φορά δεν φαίνονται έγκαιρα καις την έκτασή τους. Εμείς έχουμε συνδέσει την καπιταλιστική εκμετάλλευση με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έχουμε αναδείξει τη συνάφεια τους. Έχουμε ήδη θέσει εδώ και πολλά χρόνια την αποχώρηση της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (π.χ. ΝΑΤΟ κλπ). Έχουμε δουλέψει για τον χαρακτήρα του πολέμου και από τις δυο πλευρές ως ιμπεριαλιστικού, ανεξάρτητα ποιος πρώτος επιτέθηκε, ότι αυτοί ένα στόχο υπηρετούν το μοίρασμα των αγορών, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, κάνουν δηλαδή με άλλα μέσα αυτό που κάνουν, σε συνθήκες "ειρήνης", το άγριο ξεζούμισμα, την βάρβαρη ταξική εκμετάλλευση. Έχουμε συστηματικό μέτωπο με τους επιθετικούς εξοπλισμούς, το καθεστώς των βάσεων και άλλων στρατιωτικών διευκολύνσεων. Έχουμε μακρόχρονο, σε όλη την ιστορία μας μέτωπο με τις εθνικιστικές κορώνες, τις φασιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και αντίστοιχες δράσεις, με κάθε φιλοπόλεμο ιμπεριαλιστικό ρεύμα. Έχουμε παλέψει πολλά χρόνια για το δικαίωμα των φαντάρων και των μόνιμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων να καταγγέλλουν τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Έχουμε αποκαλύψει με αδιάσειστα επιχειρήματα τι γίνεται στον λεγόμενο ελληνοτουρκικό διάλογο με διαιτητή το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, τους νέους κινδύνους για ντε γιούρε της ντε φάκτο διχοτόμησης της Κύπρου και την εφησύχαση που καλλιεργείται ότι θα προστατευθεί ως μέλος του ΝΑΤΟ, ως αμερικανοΝΑΤΟική και βρετανική στρατιωτική βάση (...).

Ο αγώνας κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου με την μορφή της συμμετοχής της χώρας σε επιθετικό πόλεμο ή με αμυντικό χαρακτήρα αν δεχθούμε επίθεση, αρχίζει πολύ πριν ξεσπάσει στα κεφάλια μας, ξεκινάμε πολύ νωρίτερα και όταν δεν φαίνεται η Ελλάδα να απειλείται, ξεκινάμε ανεξάρτητα που βρίσκονται οι εστίες πολέμου, αν και ξέρετε τώρα πόσο κοντά μας αυτές είναι. Αυτό κάνουμε χρόνια τώρα. Οργανώνουμε τον αγώνα κατά των βάσεων, κατά της εμπλοκής και των επιθετικών εξοπλισμών που επιβάλλει το ΝΑΤΟ, προσπαθούμε να γίνεται κατανοητό το κύριο και βασικό ο χαρακτήρας του πολέμου και από τις δύο μεριές, ως ιμπεριαλιστικός. Να κατανοηθεί η οργανωτική και πολιτική αυτοτέλεια του λαού απέναντι στα αστικά κόμματα και τη δική τη αστική τάξη στην πάλη κατά του πολέμου. Απαιτείται για τα μέλη του κόμματος και τον περίγυρο η μελέτη της πείρας του πρώτου και κυρίως του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου μέσα από το Δοκίμιο, την απόφαση του 18ου Συνεδρίου, τις ειδικές εκδόσεις μας.

Το πρόβλημα είναι βαθύτατα θεωρητικό, ιδεολογικό και από κει καθορίζονται οι πολιτικές θέσεις και το είδος των πρακτικών ενεργειών που χρειάζονται. Μη ξεχνάτε όλη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι αναπόσπαστα δεμένη με πολέμους. Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι. Δίκαιος ήταν ο πόλεμος των δούλων κατά των δουλοκτητών, των αστών κατά των φεουδαρχών, της εργατικής τάξης κατά της αστικής τάξης, πόλεμοι δηλαδή για το επαναστατικό πέρασμα από ένα κατώτερο σε ένα ανώτερο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα.

Δίκαιος είναι ο αγώνας κατά της ξενικής κατοχής, όπως του Παλαιστινιακού λαού, όπως δίκαιος ήταν στο παρελθόν ο αγώνας των αστών, των αγροτών, των εργατών εκεί που υπήρχε εργατική τάξη κατά της αποικιοκρατίας. Η νίκη της σοσιαλιστικής κομουνιστικής κοινωνίας είναι συνυφασμένη με την νίκη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ταξικής εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο δικαιότερος λαϊκός πόλεμος κατά της αστικής τάξης, κατά του καπιταλισμού».