Προϋπολογισμός. Η ώρα του λογαριασμού και της αλήθειας.

Ακούμε και διαβάζουμε για τις επιτυχίες της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα, για τριπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης φέτος στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρωζώνη, για δυναμική ανάπτυξη με μοχλό τις άμεσες ξένες επενδύσεις, την αύξηση δαπανών και τις εξαγωγές.

Αξίζει να δούμε πιο προσεκτικά ορισμένα δεδομένα για τα οποία δεν μιλά η κυβέρνηση.

1.Το εμπορικό έλλειμμα διευρύνεται περαιτέρω σε σχέση με το 2023.

Οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων μειώθηκαν, ενώ οι εισαγωγές αυξήθηκαν, επομένως συνεχίζουν να φεύγουν πολύ περισσότερα χρήματα στο εξωτερικό για να πληρωθούν οι εισαγωγές σε σχέση με εκείνα που εισρέουν στην χώρα για να πληρωθούν οι εξαγωγές. Οι εξαγωγές μαζί με τον τουρισμό είναι χαμηλά σε ποσοστό του ΑΕΠ γύρω στο 49%, ενώ χωρίς τον τουρισμό, οι εξαγωγές αγαθών είναι μόλις 27%.
Την ίδια στιγμή και τα έσοδα από τον τουρισμό είναι λιγότερα σε σχέση με πέρυσι.

Αν και η Ελλάδα αποτελεί την δεύτερη φθηνότερη ζώνη της Ε.Ε. σε εργατικό κόστος, οι ελληνικές εξαγωγές δεν γίνονται επαρκώς ανταγωνιστικές. Μήπως τελικά το μεγάλο πρόβλημα της εγχώριας παραγωγής είναι η έμμεση φορολογία;

2. Κάμψη στις Ξένες Άμεσες Επενδύσεις. Οι ξένες άμεσες επενδύσεις στην χώρα μας σημειώνουν κάθε χρόνο μεγαλύτερη πτώση με τους αριθμούς να διαψεύδουν το «επενδυτικό θαύμα» της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό μειώθηκαν από 6,4 δις το 2022 σε 3,6 δις το 2023 και 3,1 δις ευρώ κατά το πρώτο εννιάμηνο του 2024. Να σημειώσουμε ότι η ξένη επενδυτική δραστηριότητα συνεχίζει κατευθύνεται σε παραδοσιακούς, μη παραγωγικούς, μη καινοτομικούς κλάδους. Λιγότερο από 1/3 των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα αφορά την δημιουργία παραγωγικών επενδύσεων και άρα την δημιουργία θέσεων εργασίας. Τα δεδομένα δείχνουν ότι δεν υπάρχει σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα στην ευνοϊκή συγκυρία του Ταμείου Ανάκαμψης, το οποίο λήγει το 2027, και όλα επαφίενται στον τουρισμό και το real estate. Προφανώς κάτι γίνεται λάθος.

3. Μισθοί και αγοραστική δύναμη. O προϋπολογισμός του 2025 μπορεί να είναι υπερπλεονασματικός με τα έσοδά του να προέρχονται κυρίως από την έμμεση φορολογία (ΦΠΑ, φόρος εισοδημάτων, Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης), όμως η αγοραστική δύναμη των πολιτών σταθερά διολισθαίνει στις τελευταίες θέσεις και η Ελλάδα είναι η δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ε.Ε. στην Ευρωζώνη.

Σε επίπεδο μισθών, ο ελληνικός ετήσιος μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης καταγράφει ένα τεράστιο χάσμα με τον αντίστοιχο των Ευρωπαίων ξεπερνώντας μόνο την Βουλγαρία και την Ουγγαρία. Να προσθέσουμε εδώ ότι όταν μιλάμε για τον ετήσιο μισθό πλήρους απασχόλησης των 17.000 ευρώ στην Ελλάδα, αναφερόμαστε στις μικτές αποδοχές. Αν αφαιρεθούν κρατήσεις, δώρα, επίδομα αδείας, ο καθαρός μηνιαίος μισθός φθάνει στα 950 ευρώ περίπου, όσο δηλαδή έχει δεσμευθεί ο κ. Μητσοτάκης ότι θα φτάσει ο κατώτατος μισθός στο τέλος της τετραετίας.

Τέλος, σε σχέση με τις αυξήσεις που προβλέπει ο προϋπολογισμός στις αμοιβές, τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι οι ονομαστικές αμοιβές στην Ελλάδα θα αυξηθούν κατά 1,5%, όταν στην Ε.Ε. αυξάνονται κατά 2,2%, παρόλο που η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι «υπερδιπλάσια»».