Με την ευκαιρία ότι σε λίγες ημέρες αρχίζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, καλό θα είναι να μνημονευθούν σχετικά κείμενα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδος, που περιλαμβάνονται στα έργα του επαναστάτη και εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή, με τα οποία ήθελε να ενισχύσει την ιστορική μνήμη των σκλαβωμένων και να τους δείξει την αρχαία κληρονομιά, των προπατόρων την δόξα, ποιων προγόνων είναι απόγονοι.

Του Δρ. Δημητρίου Καραμπερόπουλου

Σήμερα θα γίνει αναφορά στο βιβλίο, που μετέφρασε και εξέδωσε ο Ρήγας στην Βιέννη το 1797 με τίτλο «Νέος Ανάχαρσις» και στο οποίο παρατίθενται περί τις εξήντα σελίδες σχετικά με την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων. Γίνεται περιγραφή της Ολυμπίας επισημαίνοντας ότι πολλά αγάλματα των Ολυμπιονικών είχαν στηθεί στους δρόμους και της πλατείες, καθώς και περιγραφή του ναού του Διός, «το αριστούργημα του Φειδία και της γλυπτικής», όπως σημειώνεται.  Γίνεται αναφορά στο Ολυμπιακό Στάδιο, το οποίο διαιρείται στο κυρίως στάδιο και το ιπποδρόμιο και στα αγωνίσματα, εκ των οποίων τα ελαφρά, όπως τα «τρεξίματα», διενεργούνται  τις πρωινές ώρας, ενώ μετά το μεσημέρι τα «βαρέα ή σφοδρά, ως η πάλη, η πυγμή και τα λοιπά».

Τονίζεται ότι όλοι οι αθλητές έδιναν όρκο στους «πόδες του αγάλματος του Διός» ότι δεν θα μεταχειριστούν καμμία απάτη και με τιμιότητα θα αγωνισθούν, ενώ στη συνέχεια αναγγέλλονταν τα ονόματα των αθλητών καθώς και το όνομα της ιδιαίτερης πατρίδας τους.  

Περιγράφονται οι αγώνες δρόμου, του άλματος, του δίσκου  του ακοντίου, οι ιπποδρομίες και αρματοδρομίες, καθώς και τα Ολυμπιακά αγωνίσματα «οπού απαιτούσι περισσοτέραν ισχύν, ως η πάλη, η πυγμή, το παγκράτιον και το πένταθλον». Η τελευταία ημέρα των Ολυμπιακών Αγών «εδιωρίσθη δια να στεφανωθώσιν οι νικηταί».

Συγκινητική είναι η αναφορά στον Ολυμπιονίκη Διαγόρα τον Ρόδιο, του οποίου οι δυο γιοι αναδείχθηκαν Ολυμπιονίκες και οι οποίοι έθεσαν τα στέφανά τους στο κεφάλι του πατέρα τους και «τον περιέφερον εν θριάμβω εις το μέσον των θεατών, οίτινες τον εσυγχαίροντο ρίπτοντες άνθη επάνω του και μερικοί αυτών των έλεγον, "Πέθανε , Διαγόρα, διατί δεν έχει πλέον τίποτες να επιθυμήσης". Ο γέρων μη δυνάμενος να εξαρκέση εις την ευτυχίαν του, εξεψύχησεν ενώπιον της συνελεύσεως».