Αναλυτικά, το ρεπορτάζ από τον Ταχυδρόμο

Η τοπική κοινωνία του Στεφανοβικείου πριν από τρεις ημέρες αποχαιρέτησε μία 82χρονη γυναίκα.

Σύμφωνα με πληροφορίες η άτυχη γυναίκα διέμενε μόνιμα στη Νέα Αγχίαλο, όμως πριν από δυόμιση εβδομάδες πήγε στο Στεφανοβίκειο όπου είναι παντρεμένη η κόρη της. Επειδή αντιμετώπιζε ορισμένα παθολογικά προβλήματα η κόρη της θεώρησε ότι κοντά της θα είναι πιο ασφαλής και επειδή έπρεπε να κάνει έναν συγκεκριμένο κύκλο εξετάσεων της πρότεινε να παραμείνει στο χωριό. Η 82χρονη όμως νόσησε από το μολυσμένο νερό και μέσα σε δύο 24ωρα εμφάνισε έντονα συμπτώματα γαστρεντερίτιδας και υψηλό πυρετό. Μεταφέρθηκε δύο φορές στο Κέντρο Υγείας Βελεστίνου όπου οι γιατροί της συνέστησαν συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή και την ενυδάτωσαν τουλάχιστον δύο φορές διαδοχικά, καθώς παρουσίαζε συμπτώματα έντονης αφυδάτωσης.

Εξαντλημένη από τη γαστρεντερίτιδα και τον πυρετό είχε σχεδόν καταρρεύσει, μέχρι που υπέστη πνευμονικό οίδημα και μεταφέρθηκε άρον- άρον σε ιδιωτική κλινική του Βόλου. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών δυστυχώς άφησε την τελευταία της πνοή από ανακοπή καρδιάς.

«Η μητέρα μου πήγε χαμένη εξαιτίας τους. Είχε διάφορα παθολογικά προβλήματα όμως δεν ήταν για να πεθάνει. Τα όσα υπέστη ο οργανισμός της από το μολυσμένο με σαλμονέλα νερό, της προκάλεσαν μεγάλη εξάντληση, επιβαρύνθηκε η καρδιά της και πέθανε», ξέσπασε η κόρη της στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Η ίδια όπως και άλλοι κάτοικοι της περιοχής δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να κινηθεί σε βάρος του δήμου Ρήγα Φεραίου και της ΔΕΥΑΡΦ. «Δεν με νοιάζει να πάρω αποζημίωση, αλλά αν καταθέσω μήνυση θα το κάνω για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Πήγα προχθές να πάρω το πιστοποιητικό θανάτου της μητέρας μου στο Βελεστίνο και επισκέφτηκα το δημαρχείο. Ήθελα να δω από κοντά τον δήμαρχο και να του μιλήσω. Το είχα κάνει και με τις πλημμύρες, όταν κινδύνευε το χωριό μας να πνιγεί και εκείνος δεν έκανε τίποτα για να μάς προστατεύσει. Εγώ κατάγομαι από την Αγχίαλο αλλά μένω 40 χρόνια στο Στεφανοβίκειο και το αγαπάω το χωριό. Δεν είναι δυνατόν να πιάνουν… τις καρέκλες άνθρωποι που δε νοιάζονται για τους δημότες τους. Κανείς δεν μάς ενημέρωσε ότι το νερό μολύνθηκε», συνεχίζει η ίδια, έμπλεη οργής.

Ο πόνος της απώλειας για τη μητέρα της είναι βαρύς, ενώ το γεγονός, όπως λέει η ίδια, ότι, εκτός από τους γιατρούς του ΚΥ Βελεστίνου και την αγροτική γιατρό του Στεφανοβικείου, κανείς από τον δήμο δεν έσπευσε να ενδιαφερθεί, την κάνει έξαλλη.

Η κόρη της 82χρονης νόσησε επίσης από γαστρεντερίτιδα, υπέφερε για ορισμένες μέρες, τώρα όμως το έχει ξεπεράσει.