Η γιορτή της Δημοκρατίας, η ημέρα των Εθνικών εκλογών έφτασε. Ο πολίτης αναλογιζόμενος όσα έχουν συμβεί, όλα αυτά που μας απασχόλησαν, τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια και εκτιμώντας τις υποσχέσεις  όλων των πολιτικών αρχηγών καλείται να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του.

Ο πολίτης είναι ο τελικός κριτής όλων υμών των υποψηφίων και όλων  των κομματικών σχηματισμών.

Ευτυχώς στις ημέρες μας αυτά τα πράγματα είναι δεδομένα. Βέβαια η χώρα μας έχει ζήσει εποχές που το κλίμα αυτό της απόλυτης ελευθερίας δεν ήταν δεδομένο.

Σε δύσκολες και σκοτεινές δεκαετίες η γιορτή της Δημοκρατίας η ημέρα της κάλπης δεν παρείχε όλες αυτές τις ελευθερίες που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.

Χρειάστηκε να περάσουν δύσκολα χρόνια και ένας μεγάλος αγώνας της Δημοκρατικής Παράταξης  για να φτάσουμε στην δεκαετία του 80, την δεκαετία που το ΠΑΣΟΚ άλλαξε για πάντα το κλίμα της απόλυτης κυριαρχίας της δεξιάς.

Σήμερα τόσα χρόνια μετά μπορούμε πλέον με μεγαλύτερη νηφαλιότητα να αξιολογήσουμε τα πράγματα και να μιλήσουμε για την αξία της εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του `80 και όσα αυτό έφερε ως αποτέλεσμα στην μετέπειτα πολιτική ζωή της χώρας. Μπορεί στην οικονομία να μην έγιναν άλματα και μπορεί η βιομηχανική ανάπτυξη και οι υποδομές της χώρας να έπρεπε να έχουν προχωρήσει περισσότερο αλλά η εμπέδωση της ελευθερίας από τον πολίτη είναι  η  μεγαλύτερη προσφορά του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στο Λαό μας.

Από εκεί και μετά έγιναν πολλά , κύλησε ο χρόνος και με τον καιρό σχηματίστηκε ένας πολιτικός χώρος η Δημοκρατική Παράταξη. Τα όριά της δεν ήταν ευδιάκριτα από πού ξεκινά και  πού τελειώνει ενώ  προσπάθησαν πολλοί  να την διεκδικήσουν , να την κληρονομήσουν και να την χρησιμοποιήσουν σαν ταμπέλα.

Αυτό που συμβαίνει όμως τους τελευταίους μήνες δεν ξανάγινε ποτέ.

Είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να κλέψει την ιδέα της Δημοκρατικής Παράταξης και να σφετεριστεί έναν χώρο που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για χρόνια ολόκληρα είτε σαν αναθεωρητική Αριστερά είτε ως Συνασπισμός πολεμούσαν με λύσσα.

Σήμερα έχουμε πλέον ένα ξεκάθαρο πολιτικό φαινόμενο που τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται σιγά και μεθοδικά.

Ο ψευτοΣΥΡΙΖΑ της υποτιθέμενης αριστεράς άρχισε να μιλάει για Σοσιαλισμό και Σοσιαλδημοκρατία όπου όλοι χωράνε.

Μάλιστα ακούσαμε από τον ίδιο των πρωθυπουργό να μιλάει το τρίτο μεγαλύτερο Σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης.

Το περίεργο δεν είναι οι δηλώσεις Τσίπρα αλλά οι αντοχές στελεχών του Σύριζα που από ριζοσπαστική Αριστερά του προλεταριάτου μετατράπηκε σε εργατικό κόμμα τύπου Μπλερ. Το περίεργο είναι ότι ονόματα όπως Δραγασάκης , Φίλης και άλλοι που μάχονταν τον μικροαστισμό της Σοσιαλοδημοκρατικής  Ευρώπης που δεν αποτίνασε τον καπιταλισμό όχι μόνο δεν μιλάνε αλλά καταπίνουν τις πρωτοβουλίες Τσίπρα και αντιβαίνουν στην ιστορική τους πορεία.

Τώρα πλέον που η προεκλογική εκστρατεία έκλεισε φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι στόχος του Αλέξη Τσίπρα σε αυτές τις εκλογές δεν είναι η ΝΔ.

Ο Τσίπρας περνά ξεκάθαρα με ελαφρά πηδηματάκια στην αντιπολίτευση

Στόχος του κ. Τσίπρα είναι  ο σφετερισμός της Δημοκρατικής Παράταξης . Θέλει ξεκάθαρα να γίνει ΠΑΣΟΚ στην Θέση του ΠΑΣΟΚ.

Καλώ τους Πολίτες του παραδοσιακού Δημοκρατικού χώρου να μην επιτρέψουν μια τέτοια μετάλλαξη.

Το μόνο μέσο που υπάρχει είναι ψήφος στο ΚΙΝΑΛ.

Όπως ακριβώς από αντιμνημονιακός πολιτικός έφερε το χειρότερο μνημόνιο με υποθήκη εθνικής περιουσία και ξεπούλησε την Μακεδονία , με την ίδια ευκολία θα  επιχειρήσει να μεταλλαχτεί σε σοσιαλιστή   και ότι άλλο θέλετε για να κερδίσει και πάλι την εξουσία και να πουλήσει εθνικές υποχωρήσεις ως νίκες της χώρας μας.