50 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητριών και των φοιτητών του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και σε αυτόν τον μισό αιώνα η φωνή εκείνων των αιώνια νέων είναι, πάντα, δυνατή και η ψυχή παλλόμενη.

 

Αυτά τα 50 χρόνια πορευόμαστε σε μια διαδρομή, όπου οι γενιές συναντιούνται, συνομιλούν, συνυπάρχουν, συναγωνίζονται, συνδιεκδικούν και υπερασπίζονται όλους τους θεμελιώδεις και απαράβατους όρους μιας δημοκρατικής Πολιτείας, για τους οποίους αξίζει να δώσεις μάχες δύσκολες και σκληρές.

 

Στην επέτειο του Πολυτεχνείου στέκομαι με τιμή και σεβασμό, στη νεολαία εκείνη με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, στην ιστορία με περισυλλογή και σε κάθε νέα γενιά με ελπίδα και απαιτήσεις. Τίποτα από όλα αυτά να μην ξεχαστεί, τίποτα να μην ξεθωριάσει, τίποτα να μην ξεπέσει.

 

Η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου κατά της δικτατορίας, αυτή η γενναία και συνταρακτική συλλογική νίκη κέρδισε για όλους μας την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα.

 

Με το ρεύμα της φωνής τους να διαπερνά κάθε κύτταρό μας και την ηλεκτρισμένη ενέργειά τους να δίνει σφυγμό σε κάθε ευθεία γραμμή αναλαμβάνουμε τη δική μας ευθύνη και γράφουμε, κάθε μέρα, τη συνέχεια σε μια υπό διαμόρφωση ιστορία τιμώντας και κρατώντας ζωντανό τον αντιδικτατορικό αγώνα της νεολαίας του `73.