Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Πενήντα χρόνια από την ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και την αντιδικτατορική πάλη του λαού μας τα συνθήματα του Νοέμβρη του 1973 παραμένουν πάντα επίκαιρα. Όσο και αν κάποιοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι ο αγωνιστικός γιορτασμός του Πολυτεχνείου είναι μια «μουσειακή εκδήλωση», η ζωή δείχνει καθημερινά ότι ο αγώνας ενάντια στους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενάντια στις πολιτικές που συντρίβουν τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού παραμένει αναγκαίος και επίκαιρος όπως και τότε.

Μπροστά στα μάτια μας τις μέρες αυτές, το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, δολοφονεί χιλιάδες παιδιά και αμάχους, επεκτείνει την πολύχρονη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, συνεχίζει να φυλακίζει και να εκτοπίζει τον Παλαιστινιακό λαό. Η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει δραστήρια στο έγκλημα. Στέλνει φρεγάτες στην Ανατολική Μεσόγειο, ενεργοποιεί τη βάση της Σούδας και παραχωρεί την 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα στους Αμερικανούς για ορμητήριο πολέμου στη Μέση Ανατολή. Πόσο πιο επίκαιρο θα μπορούσε λοιπόν να είναι το σύνθημα του Πολυτεχνείου: «ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ»;

Πιο επίκαιρα από ποτέ είναι και τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για τα λαϊκά δικαιώματα, για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και τόσα άλλα. Δυο μήνες μετά τις πλημμύρες που έπνιξαν την πόλη μας και την περιοχή μας, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές στις λαϊκές περιουσίες εξαιτίας της έλλειψης των αναγκαίων αντιπλημμυρικών έργων, κυβέρνηση και τοπικές αρχές δείχνουν για μια ακόμα φορά ότι βλέπουν τη ζωή του λαού ως κόστος. Η αποκατάσταση των ζημιών προχωρά με ρυθμούς χελώνας, τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα ούτε τώρα μπαίνουν σε άμεση προτεραιότητα. Το μόνο που ενδιαφέρει παλιούς και νέους δημοτικούς και περιφερειακούς «άρχοντες» είναι πως θα διοχετεύσουν δισεκατομμύρια ευρώ στα ταμεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στο όνομα μάλιστα της «Πράσινης ανάπτυξης».

Την ίδια στιγμή η ακρίβεια καλά κρατεί, αδειάζοντας τις τσέπες μας, οι μισθοί μας θα παραμείνουν πολύ κάτω από τις ανάγκες μας, ακόμα και με τις ελάχιστες αυξήσεις του 1,5 ευρώ την μέρα που προβλέπει το νέο Μισθολόγιο από τις αρχές του 2024, τα κρατικά νοσοκομεία και τα δημόσια σχολεία στενάζουν από έλλειψη προσωπικού και υποδομών.

Να γιατί ο Νοέμβρης του 1973 παραμένει επίκαιρος. Γιατί, όταν όλα «τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», δημιούργησε μια κόκκινη ρωγμή ελπίδας. Γιατί έδειξε ότι η ιστορία των λαών γράφεται με πάλη ταξική. Γιατί απέδειξε ότι ο λαός, όταν είναι οργανωμένος και παλεύει αποφασιστικά, μπορεί να τα βάλει και με τον πιο ισχυρό και βάρβαρο αντίπαλο. Να διεκδικήσει τα σύγχρονα δικαιώματα του:

• Την άμεση αποκατάσταση της περιουσίας των πληγέντων, με 100% αποζημιώσεις, άμεσα ολοκληρωμένα μέτρα στήριξης και αντιπλημμυρικής θωράκισης.
• Αυξήσεις τώρα 20% στους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων. Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού.
• Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία και τις δομές Υγείας, στα σχολεία, με χρηματοδότηση στο ύψος των αναγκών, για να έχει ο λαός την Υγεία και την Παιδεία που του αξίζει. 

Βάζουμε τη δική μας σφραγίδα στην πάλη του λαού μας.

Η ΔΑΣ-ΟΤΑ Μαγνησίας καλεί κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο, εργαζόμενο στους Δήμους της Μαγνησίας την Παρασκευή 17 Νοέμβρη στις 6 μ.μ.  στη συγκέντρωση στο Πανεπιστήμιο (Θόλο) και στην πορεία προς το στρατόπεδο Γεωργούλα που έχει μετατραπεί σε βάση των ΗΠΑ.