Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από εκείνο το βράδυ. Το βράδυ που ο Παύλος στάθηκε μόνος του απέναντι στα τάγματα εφόδου και δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω. Το βράδυ που σήκωσε στην πλάτη του όλο το αντιφασιστικό κίνημα. Το βράδυ που έγινε «ένα φωσάκι αγέννητο μες την καρδιά του σκότους» για να φωτίσει τον δρόμο για όλους μας. Το βράδυ που τα κανάλια μιλούσαν για «οπαδικές διαφορές» για να καλύψουν τους ναζί. Το βράδυ που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Χρυσή Αυγή.

Πάντα θα ξημερώνει!

 

Ούτε βήμα πίσω λοιπόν. Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες. Στον δρόμο, στο συνδικάτο, στα γήπεδα, σε κάθε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης. Θα είμαστε σταθερά απέναντι.