Είμαστε το κράτος της βιτρίνας, της θεωρίας, του δήθεν, των βαρύγδουπων εξαγγελιών, των λόγων του αέρα, της φαμφάρας, της γραφειοκρατίας, των τύπων και του εντυπωσιασμού.

Πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει πάνω σε αγροτικά αυτοκίνητα αβοήθητοι, διότι δεν υπήρχε βάρδια οδηγού ασθενοφόρου να μεταφέρει σοβαρά τραυματισμένους ανθρώπους στο νοσοκομείο;

Πόσοι άνθρωποι, ζώα και περιουσίες κάηκαν από φωτιές, όταν άργησε να ενημερωθεί η πυροσβεστική, επειδή δεν υπήρχαν δασοφύλακες στα μέρη για να την ενημερώσουν έγκαιρα;

Πόσα μικρά νησάκια δεν έχουν σχολεία και οι λίγοι μαθητές μετακινούνται καθημερινά με ψαρόβαρκες για να πάνε στο διπλανό νησί που έχει δάσκαλο; Πόσα απομακρυσμένα σχολεία μένουν χωρίς δάσκαλο, διότι δεν πηγαίνει κανένας;

Πόσα άτομα με συγκεκριμένη επαγγελματική ειδίκευση προσφέρονται ως εθελοντές σε διάφορες ελλειμματικές θέσεις και δεν τους επιτρέπεται, διότι η δαιδαλώδης νομοθεσία του κράτους δεν το προβλέπει και δεν τους καλύπτει;

Πόσοι δήμοι και χωριά θα ήταν καλύτεροι εάν είχαν μία οργανωμένη εθελοντική ομάδα που να προσέφερε τις υπηρεσίες της, κάνοντας θετικές επεμβάσεις και δραστηριότητες στην τοπική τους κοινωνία;

Πόσα νέα παιδιά σπαταλούν τον χρόνο τους σε μπαρ και καφετέριες, όταν θα μπορούσαν να προσφέρουν εθελοντικά σε κοινωνικές αδυναμίες του τόπου τους; Πόσοι γέροντες/ντισσες ζουν στην ερημιά τους και την εγκατάλειψη, όταν θα μπορούσε κάποιος εθελοντής να κτυπήσει την πόρτα τους και να τους συντροφεύσει για λίγο;

Πόσοι συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους από έλλειψη αίματος, διότι το αίμα των ελάχιστων εθελοντών αιμοδοτώνδεν επαρκούσε;

Πόσοι συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους περιμένοντας μάταια επί πολλά έτη ένα μόσχευμα οργάνου ενός συμβατού δωρητή σώματος, ώστε να δώσουν μία παράταση στον χρόνο της ζωής τους;

Στα παλιά και δύσκολα χρόνια ο εθελοντισμός ήταν λέξη ανύπαρκτη, όμως η αλληλεγγύη των ανθρώπων ήταν πολλή μεγάλη. Οι άνθρωποι κάθε γειτονιάς όλοι μαζί έφτιαχναν το σπίτι του ενός γείτονα και όταν τελείωναν πήγαιναν στον άλλον, για να κάνουν το ίδιο και σ’ αυτόν. Εφήρμοζαν στην πράξη: ¨όλοι για τον έναν και ο ένας για όλους¨.

Σήμερα παρόλο που η ιδέα του εθελοντισμού έχει επεκταθεί στις κοινωνίες των ανθρώπων, δεν υποστηρίζεται στα σχολεία ως ξεχωριστό μάθημα. Το ίδιο λοιπόν το κράτος φρενάρει έμμεσα τουλάχιστον, με τα πρόχειρα εκπαιδευτικά του προγράμματα την διάδοσή της.

Πόσοι συνταξιούχοι δάσκαλοι εκφράζουν την επιθυμία να πάνε εθελοντικά σε παραμεθόρια σχολεία, εκεί που κανείς διορισμένος δεν πηγαίνει; Πόσοι μαθητές μένουν χωρίς δάσκαλο στα μισά της χρονιάς επειδή αρρώστησε και η υπηρεσία δεν έχει άλλον να τον αναπληρώσει; Πόσοι οδηγοί εκφράζουν την επιθυμία να αναλάβουν εθελοντικά ως οδηγοί ασθενοφόρων, σε κενές βάρδιες, ώστε οι ασθενείς ή τραυματίες να μην μεταφέρονται σε καρότσες αυτοκινήτων;

Πού είναι το «αρωγό» κράτος να άρει όλα αυτά τα γραφειοκρατικά και νομοθετικά εμπόδια, ώστε να δίνεται η ευκαιρία σε όλους τους πολίτες να εκφράζονται εθελοντικά και συλλογικά; Πού είναι αυτό το φαντασμένο και υπεροπτικό κράτος που ζητά ενεργούς πολίτες, αλλά δεν καταδέχεταιτην βοήθεια ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν, παραμένοντας πάντα σε τριτοκοσμική κατάσταση; Πού είναι το κράτος να μεριμνήσει, διοργανώνοντας εκπαιδευτικά σεμινάρια, για την γρήγορη μεταφορά γνώσης και ιδίως εμπειρίας εκπαιδευτικών που συνταξιοδοτήθηκαν και θέλουν ακόμα να προσφέρουν στους νεότερους; Γιατί, πώς να το κάνουμε, ¨άλλο η θεωρία και άλλο η εμπειρία¨.

Οι δήμοι που σήμερα αποτελούν το πλέον κοντινό και ενεργό δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες στελέχωσης και οργάνωσης εθελοντικών ομάδων, να τις εκπαιδεύσει, να τις εξοπλίσει με τον ανάλογο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ώστε να αποτελούν ένα ενεργό κύτταρο προσφοράς. Ας καλέσουν διάφορους εθελοντικούς συλλόγους με εμπειρία, ώστε να ενημερώσει τους ενδιαφερόμενους για τις λεπτομέρειες του κάθε αντικειμένου δράσης. Ας κάνουν μία πλήρη και μεθοδική καμπάνια στην κοινωνία, ώστε ο καθένας να επιλέξει την εθελοντική ομάδα που του ταιριάζει. Το να είναι οι πολίτες εκπαιδευμένοι σε περιπτώσεις άμεσης ανάγκης, δίνει την ευκαιρία και στο κράτος να φαίνεται πιο αποτελεσματικό.

Ας δράσουμε όλοι μαζί και ας πάρουμε το μάθημά μας έστω και τώρα, έπειτα από τα συνεχή θλιβερά γεγονότα με ακραία καιρικά φαινόμενα στην πατρίδα μας. Ας μάθουμε να σκεπτόμαστε και να ενεργούμε προληπτικά και όχι κατασταλτικά με αυτοσχεδιασμούς και προχειρότητες.