Ο κτηνοτρόφος Βασίλης Παγώνης την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι ήταν στις εγκαταστάσεις της μονάδας που διατηρούσε μαζί με τον αδερφό του, στο χωριό του Αγίου Γεωργίου Φερρών στη Μαγνησία. Όπως λέει στην «Κ» έβλεπε την πυρκαγιά να έρχεται και για αυτό είχε φωνάξει έναν φίλο του με τρακτέρ, να οργώσει την περιοχή μήπως βοηθούσε στην αναχαίτιση της φωτιάς.

«Ήταν όμως τέτοια η δύναμή της που πέρασε την Εθνική και έφτασε σε εμάς μέσα σε δέκα λεπτά. Έβγαλα για να σώσω ένα κοπάδι με πρόβατα και όταν επέστρεψα για να συνεχίσω την εκκένωση δεν μπορούσα να βρω τον αδερφό μου. Νόμιζα πως ήταν από πίσω μου και πως με ακολουθούσε. Τρελάθηκα από την αγωνία μου. Ευτυχώς κατάφερε να βγει από τη φωτιά και σώθηκε, με μερικά μόνο εγκαύματα. Αυτό μόνο με νοιάζει, πως είναι καλά ο αδερφός μου. Βέβαια καταστραφήκαμε ολοκληρωτικά. Κάηκαν 350 πρόβατα, οι εγκαταστάσεις μας, δύο αγροτικά αυτοκίνητα που είχαμε… Από μικρά παιδιά για αυτά δουλεύαμε. Δεν είναι μόνο το οικονομικό, είναι το ότι μόλις είχαμε πατήσει στα πόδια μας. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, τα φτιάξαμε όλα σιγά σιγά και όλα αυτά καταστράφηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Η ζημιά που έχουμε υποστεί ξεπερνά τις 250.000 ευρώ. Το κεφάλι μας βουίζει ακόμα, είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό που ζούμε. Πέρασαν πολιτικοί από εδώ, είπαν θα μας βοηθήσουν…».

Ο κύριος Παγώνης κάνει ξεχωριστή αναφορά στον 45χρονο κτηνοτρόφο που έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να προφυλάξει τα ζώα του. «Ήταν το πιο καλό, το πιο αθώο παιδί του χωριού μας και έφυγε άδικα».

«Μετά από μένα η πυρκαγιά σάρωσε τα πάντα. Περνούσε και θέριζε…»
Ο Γιώργος – Θεόφιλος Γάτος ως κτηνίατρος παραγωγικών ζώων στον Βόλο έχει πολύ καλή εικόνα των κτηνοτροφικών μονάδων της Μαγνησίας. «Μπορούμε να πούμε πως έχουμε δύο σχεδόν ισομερείς πόλους, αυτόν της περιοχής του Αλμυρού και αυτόν του Βελεστίνου.

Από όσο γνωρίζουμε κάηκαν περίπου 50 μονάδες και η εκτίμηση είναι πως χάθηκαν γύρω στα 3.000 ζώα 

Η φωτιά ξεκίνησε από το Βελεστίνο, πέρασε από τον Άγιο Γεώργιο και έφτασε στο Σέσκλο, τρεις βασικούς πυλώνες δηλαδή της κτηνοτροφίας της περιοχής. Από όσο γνωρίζουμε κάηκαν περίπου 50 μονάδες και η εκτίμηση είναι πως χάθηκαν γύρω στα 3.000 ζώα. Το ευτύχημα ήταν πως ενώ κάηκαν και κάποια μαντριά, ήταν κενά από ζώα, καθώς ανήκαν σε κινούμενους κτηνοτρόφους, νομάδες δηλαδή, που το καλοκαίρι λόγω ζέστης ανεβαίνουν στα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Αλλιώς, οι απώλειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Η περιοχή του Βελεστίνου έχει κυρίως πρόβατα και γίδια, το γάλα των οποίων χρησιμοποιείται για την παραγωγή της φέτας. Δευτερευόντως οι κτηνοτρόφοι έχουν παχυνόμενα μοσχάρια για κρέας και αγελάδες γαλακτοπαραγωγής για πόσιμο γάλα. Οι ζημιές κατά κύριο λόγο ήταν σε προβατοτροφικές μονάδες».

Καλύτερη είναι η εικόνα στη μονάδα του Κώστα Παπαδάμ, καθώς, όπως μας λέει, στάθηκε τυχερός σε σχέση με άλλους συναδέλφους του. «Η δική μου μονάδα βρίσκεται ανάμεσα στον Άγιο Γεώργιο και το Βελεστίνο. Την ημέρα της πυρκαγιάς, την Τετάρτη 26/07, είχα πάει στο Βελεστίνο να δω την κατάσταση. Κάποια στιγμή με παίρνουν τηλέφωνο από τον στάβλο και μου λένε πως η φωτιά φτάνει και στις δικές μας εγκαταστάσεις. Όλα αυτά έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα, δεν μπορούσε κανείς να το προβλέψει. Η ζημιά όμως που έπαθα είναι μικρή, από τα 600 πρόβατα που έχω κάηκαν γύρω στα 50 καθώς και ένα μέρος μόνο του στάβλου. Ήμουν βλέπετε από τους πρώτους στους οποίους έφτασε η φωτιά και έτσι έπεσαν όλοι πάνω μου, να με βοηθήσουν. Ήρθαν πυροσβεστικά οχήματα, μηχανήματα του Δήμου και έτσι καταφέραμε να περιορίσουμε τις απώλειες. Σε αυτούς το οφείλω, όπως και στους φίλους και τους εθελοντές, που δεν δίστασαν να δώσουν μάχη με τη φωτιά, διακινδύνευσαν τις ζωές τους. Αλλιώς θα είχαν καεί τα πάντα ολοσχερώς. Μετά από μένα η πυρκαγιά σάρωσε τα πάντα. Περνούσε και θέριζε… Ένας κτηνοτρόφος που χάνει τα ζώα του δύσκολα μετά να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Αν σωθούν τα ζώα, ακόμα και αν χάσεις τις εγκαταστάσεις, κάτι μπορείς να κάνεις…».

«Χάσαμε ζωοτροφές, χάσαμε και τον ύπνο μας»

Ο Κώστας Μπαζάκας δεν περίμενε πως η πυρκαγιά θα εξαπλωνόταν μέχρι και τη δική του κτηνοτροφική μονάδα, στην οποία εκτρέφει μοσχάρια πάχυνσης. «Βρισκόμαστε 30-40 χιλιόμετρα από το Βελεστίνο, η περιοχή μας λέγεται Θέση Σπαρτιά στο Σέσκλο. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως η φωτιά θα έφτανε σε εμάς. Με πήρε τηλέφωνο ένας συνάδελφος από το Βελεστίνο και μου ζήτησε να τον βοηθήσω γιατί είμαι από τους λίγους που έχουν φορτηγό για να μεταφέρω ζώα. Ξεκίνησα πράγματι να τον εξυπηρετήσω, να πάρω τα μοσχάρια του και να τα σώσω. Και έχασα τα δικά μου… Κάηκαν για το τίποτα».

Περιγράφοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες προσπαθούσε να περισώσει ό,τι μπορούσε κάνει ειδική αναφορά στους εθελοντές αλλά και τη στήριξη των υπολοίπων κτηνοτρόφων.

«Παρακαλούσαμε να έρθει ένα πυροσβεστικό όχημα να μας βοηθήσει, αλλά δεν ήρθε κανένα. Ό,τι καταφέραμε με τους εθελοντές και ο ένας κτηνοτρόφος με τον άλλον. Δεν είχαμε ούτε νερό, μας το είχαν κόψει. Ήταν πράγματι μια πολύ δύσκολη φωτιά, με υπερβολικό αέρα. Άρχισα να φορτώνω τα μοσχάρια και τα έκανα διανομή, όπου μπορούσα να τα αφήσω που θα ήταν ασφαλή. Το χειρότερο ήταν πως έπρεπε να κάνω διαλογή. Αποφάσισα να μην σώσω αυτά με την υψηλότερη οικονομική αξία, αλλά τα πιο μικρά σε ηλικία. Δεν μπορούσα να αφήσω πίσω τα μωρά, δεν μου πήγαινε η καρδιά. Σκέφτηκα κιόλας πως τα μεγαλύτερα ίσως να μπορέσουν να σωθούν μόνα τους, αλλά δεν τα κατάφεραν. Έσωσα 40 μοσχάρια και έχασα περίπου 10. Η καταστροφή είναι πολύ μεγάλη, εκτός από το ζωικό κεφάλαιο είχαμε ζημιές στις εγκαταστάσεις, χάσαμε ζωοτροφές, χάσαμε και τον ύπνο μας…».