Είναι αδιανόητο και ασύλληπτο και παρόλα αυτά δεν λέγεται καθαρά από κανέναν. Η φωτιά στην περιοχή του Βόλου ξεκίνησε ουσιαστικά από μια πεδινή (Αγ. Γεώργιος Βελεστίνου) εύκολα προσβάσιμη περιοχή, με πυκνό οδικό δίκτυο (εθνικό, επαρχιακό και αγροτικό) και όχι απλά δεν ελέγχθηκε αλλά πήρε τεράστιες διαστάσεις επεκτεινόμενη από την Αγχίαλο μέχρι τις Γλαφυρές και τα Μελισσάτικα . Μια περιοχή χαμηλής βλάστησης, που η ανυπαρξία μέσων κατέστησε τη φωτιά δύσκολα διαχειρίσιμη, επιτρέποντας της να περάσει την εθνικό οδό, να δημιουργήσει 2 μέτωπα και τελικά να φτάσει ακόμα και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και να αφήσει πίσω της 2 νεκρούς.

Από την πρώτη στιγμή οι τοπικοί «άρχοντες» της περιοχής Αγοραστός και Μπέος επαναλαμβάνουν μονότονα πως ήταν σε πλήρη ετοιμότητα. Η έκταση της καταστροφής με την απειλή κατοικημένων περιοχών, ακόμα και με εκρήξεις οπλισμού της Πολεμικής Αεροπορίας όχι μόνο δεν τους δικαιώνουν αλλά τους καθιστούν συνένοχους. Μάλλον εννοούν πλήρη ετοιμότητα για να διεξάγουν το γνωστό άθλιο επικοινωνιακό παιχνίδι τους στα μέσα ενημέρωσης. Ένα άθλιο επικοινωνιακό παιχνίδι που περιλαμβάνει ακόμη και τα κρατικά μέσα πυρόσβεσης που επιχειρούν χωρίς δυναμικό και σχεδιασμό αποτροπής, στοχευμένα προστατεύοντας μεγαλοπεριουσίες ή μπροστά στις κάμερες –αν δεν συμβάλλουν ακόμη και σε εξώσεις!!- με θυσίες ακόμη και ανθρώπινου δυναμικού όπως των δύο πιλότων. Δύσκολα θα το δείξουν τα ΜΜΕ, αλλά και οι 2 τοπικοί “άρχοντες” κάθε άλλο από ευπρόσδεκτοι ήταν στους τόπους της καταστροφής και τον κόσμο που με αυταπάρνηση και αυτενέργεια οργάνωσε όπως και όσο μπορούσε την αλληλεγγύη του στις πληγέντες περιοχές. Άλλωστε η πυροσβεστική χωρίς τη συμβολή των εθελοντών είναι σχεδόν αδύνατον να προσφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Οι ισχυρισμοί για εμπρησμό, για τον δυνατό λίβα για τις αρμοδιότητες που ξαφνικά δεν τους αντιστοιχούν, δεν έχουν καμία σημασία στο σημείο που η στρατηγική αντιμετώπισης σε κάθε περίπτωση είναι μία: Να αφήσουμε τα φαινόμενα να απαξιώσουν και να διαλύσουν υποδομές, ζωές και σχέσεις ώστε η περιοχή να αποτελέσει πεδίο αναδιοργάνωσης της κοινωνικής ζωής προς όφελος των σχεδιασμών που οι ίδιοι προωθούν και στηρίζουν, όπως η εγκατάσταση φωτοβολταικών, το εργοστάσιο επεξεργασίας SRF κ.α. Μαζί με όλο το οπλοστάσιο στα πλαίσια της νέας ευρωπαϊκής εκστρατείας για την δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων. Δεν χρειάστηκε τελικά κανένας εξωτερικός κίνδυνος για να μετατρέψει τον τόπο μας σε εμπόλεμη ζώνη. Ο εχθρός είναι στην ίδια μας της χώρα και κατοικοεδρεύει στα υπουργεία, στις εταιρείες και στα επιτελικά τοπικά συμβούλια που ενορχηστρώνουν τους συνολικούς όρους αυτής της επίθεσης. Δεν χρειάζεται τελικά και καμιά εθνική συσπείρωση απέναντι στους αόρατους εχθρούς με τα χίλια πρόσωπα. Οι σύμμαχοί μας βρίσκονται σε όσους υφίστανται τις συνέπειες, βιώνουν και την καταστροφή και αναζητούν δρόμους αλληλεγγύης ανατροπής και σύγκρουσης.
Όταν πριν καιρό έφτασε στο περιφερειακό συμβούλιο για συζήτηση και έγκριση το σχέδιο «Ιόλαος» για την αντιμετώπιση πυρκαγιών, η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία έθεσε το ζήτημα πως το εν λόγο σχέδιο δεν συμβάλει στην επίλυση του βασικού προβλήματος που είναι η ανυπαρξία σοβαρού σχεδίου δασοπροστασίας και κυρίως προσωπικού που να μπορεί να το υλοποιήσει και ως τέτοιο το καταψήφισε. Το σχέδιο εξάλλου αναβάθμισε το ρόλο της αστυνομίας υλοποιώντας το γενικευμένο δόγμα των εκκενώσεων δηλαδή της καταστολής της κοινωνικής οργάνωσης, αλληλεγγύης και οργής στο όνομα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Μιας ζωής γυμνής από κάθε δικαίωμα, φθηνής και αναλώσιμης. Η με τραγικό τρόπο επιβεβαίωση της Αριστερής Παρέμβασης μας εξοργίζει γιατί πρόκειται για ένα έγκλημα με σφραγίδα και υπογραφή.

Οι σκηνές τρόμου που δημιούργησαν οι εκρήξεις του οπλισμού που υπάγονται στην 111 πτέρυγα μάχης, ανοίγουν όμως ανοιχτά στην κοινωνία το ερώτημα για την παρουσία, τα αποτελέσματα και τελικά το ρόλο που επιτελούν οι βαριοί στρατιωτικοί οπλισμοί στην περιοχή. Μπορούν άραγε καταστροφικά αναλώσιμα οπλικά συστήματα να αποτελούν παράγοντες ειρήνης και ευημερίας στις γειτνιάζουσες αστικές περιοχές; Άραγε η διαρκώς αυξανόμενη ΝΑΤΟική παρουσία στην περιοχή ποιον προστατεύει και από ποιους; Μήπως τελικά μας καθιστούν όλους αναλώσιμους στα πλαίσια των διεθνών ανταγωνισμών για τους ενεργειακούς κόμβους και τις επενδυτικές ροές κεφαλαίων; Μήπως μετατρέπουν την γη και τις ζωές μας σε άλλο ένα κρίκο στις πολεμικές εφοδιαστικές αλυσίδες που καθιστούν ολόκληρες περιοχές όμηρους σε στρατιωτικά πρωτόκολλα ασφαλείας; Κανείς μάλλον δε θέλει να σκέφτεται αυτή τη στιγμή τι θα μπορούσε να έχει συμβεί αν οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία τερματικού σταθμού LNG είχαν υλοποιηθεί, αν στον καμβά των στρατοπέδων υπήρχε και η νέο σχεδιαζόμενη ναυτική βάση του Αλμυρού κ.α. Είναι πλέον πασιφανές πως το δόγμα της μετατροπής του Βόλου σε ενεργειακό κέντρο με την παράλληλη αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας είναι απόλυτα εχθρικό προς την ίδια τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας της περιοχής και απαιτείται μαζική, μαχητική και αταλάντευτα στάση, στάση ανυπακοής για την ματαίωση αυτών των σχεδίων ενάντια στον καταστροφικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Μπροστά μας έχουμε ένα συνειδητά δολοφονικό σύστημα. Ένα κράτος που έχει κάνει την καταστροφή και την υποβάθμιση επενδυτική προϋπόθεση, ένα κράτος που δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα. Αυτό που απαιτείται είναι να πάρουμε τους όρους ύπαρξης των τόπων μας στα χέρια μας. Το κράτος και οι μηχανισμοί τους είναι εχθροί αυτής της συνθήκης. Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Σε κάθε πληγείσα περιοχή να οργανωθούν επιτροπές καταγραφής των ζημιών και διεκδίκησης. Να καταληφθούν τα τοπικά συμβούλια από την οργή και να κατονομαστούν οι υπεύθυνοι. Να δημιουργηθούν μαζικά πολιτικά γεγονότα για να πληρώσουν οι υπεύθυνοι του εγκλήματος για να μην γίνει η κρίση ευκαιρία για επενδυτική λεηλασία, να μπλοκαριστεί κάθε σχεδιασμός για μετατροπή του Βόλου σε ενεργειακό και πολεμικό κόμβο, για να ζήσουμε αλλιώς χωρίς τη διαρκή απειλή για τον τόπο μας, το βιός μας, την ίδια μας τη ζωή με άξονα τις ανάγκες τις κοινωνικής πλειοψηφίας.