Η προστασία του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση της υγείας και της ζωής απασχολούν και προβληματίζουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, που ανησυχούν για τις ανεπανόρθωτες καταστροφές στα οικοσυστήματα, για τα διαρκώς αυξανόμενα συμπτώματα στην υγεία των ανθρώπων και για τηδραματικά επικίνδυνη παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Είναι προφανές, ότι, παρά τις γενικόλογες αποπροσανατολιστικές τοποθετήσεις περί απόδοσης ευθυνών στην «σύγχρονη» ανθρώπινη δραστηριότητα, η πραγματική αιτία της καταστροφής βρίσκεται στην ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη, που δεν υπολογίζει για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδητων ομίλων, ούτε το περιβάλλον ούτε την ανθρώπινη ζωή.

Έτσι, πίσω από τις εκκλήσεις οικονομικών και πολιτικών παραγόντων του συστήματος για «μια πιο δυνατή ανάληψη δράσης για το κλίμα», κρύβεται η αγωνία τους για το πώς θα βγουν ακόμη περισσότερο κερδισμένοι. Η περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη - μετάβαση», για την οποία διακαώς πασχίζουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, σηματοδοτούνται τα νέα πεδία κερδοφορίας για τα συσσωρευμένα κεφάλαια τους και εντείνονταιοιεπικίνδυνοι για τους λαούς ενεργειακοί και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Αυτά τα νέα πεδία κερδοφορίας κρύβονται πίσω από τη λεγόμενη "πράσινη απελευθέρωση" της Ενέργειας, τηναπολιγνιτοποίηση, την απαξίωση υδροηλεκτρικών μονάδων παραγωγής Ενέργειας, τη "μονοκαλλιέργεια" των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τις "πράσινες" προδιαγραφές για τις κατοικίες και την ηλεκτροκίνηση, που χρηματοδοτούνται από το «Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» της ΕΕ. Αυτά είναι που γιγαντώνουν την ακρίβεια, εντείνουν την ενεργειακή φτώχεια και μετατρέπουν τα σύγχρονα σπίτια σε πανάκριβο εμπόρευμα, απρόσιτο για τις λαϊκές οικογένειες. Επιπλέον,ο δανεισμός για τις κρατικές επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους με τους σκανδαλώδεις αναπτυξιακούς νόμους, φουσκώνει τα κρατικά χρέη, πουφορτώνονται στις πλάτες του λαού, που θα καλεστεί να τα αποπληρώσει με νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και με τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», όπως αποκαλούνται τα νέα φορολογικά και τα «πράσινα» χαράτσια.

Τα παραπάνω περνούν και μέσα από την περιοχή μας. Εκτός από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε παρθένες δασικές περιοχές, την εγκατάσταση απέραντων φωτοβολταϊκών πάρκων, στην πόλη του Βόλου, έχουμε δυο τρομακτικές απειλές εις βάρος της υγείας και της  ζωής των λαϊκών οικογενειών. Έτσι, πλάι στο ήδη βεβαρυμμένο περιβάλλον από την ατμοσφαιρική ρύπανση, έρχονται να προστεθούν η καρκινογόνα καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ – LAFARGE και η εγκατάσταση Μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ – LNG) στον Παγασητικό, αμερικανικών και εφοπλιστικών συμφερόντων,προκαλώντας δικαιολογημένα τις αντιδράσεις των Βολιωτών.

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι τεράστιες. Στα πλαίσια και των σχετικών Ευρωπαϊκών Οδηγιών, ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στα "πράσινα" μονοπώλια, παραδίδοντάς τους κυριολεκτικά "γην και ύδωρ", αφήνοντας απροστάτευτο το λαό. Ψήφισαν περιβαλλοντοκτόνους νόμους για αλλαγές στη χρήση γης για διευκόλυνση της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος, ακόμη και εντός προστατευόμενων περιοχών, ενώ με τον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης των Αποβλήτων άνοιξαν τον δρόμο στην καρκινογόνα καύση των σκουπιδιών, βαφτίζοντάς τα εναλλακτικά καύσιμα για την «ανάκτηση ενέργειας».

Είναι γνωστό ότι, στην περίπτωση της πόλης του Βόλου, βρήκαν τον απόλυτο σύμμαχο τους τη Δημοτική αρχή Μπέου, καθώς επίσης και την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Εξάλλου γνωρίζουν καλά ότι για να προχωρήσουν τα κερδοφόρα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων χρειάζονται τα στηρίγματά τους στην τοπική κοινωνία. Μπέος και Αγοραστός αποδείχτηκαν στυλοβάτες αυτής της εγκληματικής πολιτικής. 

Από την άλλη δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην πρόσφατη εκδήλωση για το περιβάλλον της «Συμμαχίας για τον Βόλο». Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει μια απλή «έκθεση ιδεών». Όμως, ύστερα από μια προσεκτική «ανάγνωση» της τοποθέτησης τουΝ. Παπαπέτρου, φαίνεται ότι επιχείρησε να δώσει «και στον ληστή ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι», εκφράζοντας τα διαπιστευτήριά του στον επιχειρηματικούς ομίλους.

Έτσι, αποδεικνύεται, π.χ., από την μοναδική φευγαλέα του αναφορά του για την διαπιστωμένα επικίνδυνη επένδυση LNGστον Παγασητικό, ότι είναι …«παράγοντας πιθανής(!) θαλάσσιας ρύπανσης». Όπως επίσης και από την τοποθέτησή του για την καρκιγόνα καύση των σκουπιδιών, για την οποία δεν διακατέχεται, όπως είπε, από «ιδεοληψίες και αγκυλώσεις», το ίδιο και για την ιδιωτικοποίηση του νερού(!). Θέλοντας, ακόμη, να «χαϊδέψει τα αυτιά» κάποιων έθεσε το ζήτημα «της σταδιακής και σε βάθος χρόνου»μετεγκατάστασης του εργοστασίου της ΑΓΕΤ. Ταυτόχρονα έβαλε και το εκβιαστικό δίλημμα για το αν θέλουμε τη βιομηχανία, που, όπως είπε, «εικάζεται … ή φημολογείται» ότι ρυπαίνει, αποφεύγοντας να πάρει θέση για την άμεση παύση καύσης σκουπιδιών και ΠΕΤ – ΚΟΚ από την ΑΓΕΤ.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι σε σχετική ερώτηση  κάποιου συμπολίτη μας για αν τηρείται η νομοθεσία και για το ποιος μπορεί να τον προστατεύσει, υπερασπίστηκε την αστική νομιμότητα, ότι δήθεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο για την προστασία των κατοίκων, τη στιγμή που είναι πασιφανές ότι οι νόμοι και Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων «κόβονται και ράβονται» στα μέτρα των επενδυτών, όπως και με την ΑΓΕΤ, που τετραπλασιάστηκε το όριο του ολικού άνθρακα στα καυσαέρια για να μπορεί να καίει σκουπίδια.

Μ’ αυτόν τον τρόπο έβγαλε «λάδι» τις κυβερνήσεις της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά στην περιβαλλοντοκτόνα πολιτική τους, ενώ μετέφερε τη λύση των προβλημάτων το μακρινό μέλλον. Ως θιασώτης, μάλιστα, της αντιλαϊκής πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» αθώωσε τους επιχειρηματικούς ομίλους και «τα έβαλε» με τις φτωχές λαϊκές οικογένειες, που, καταδικασμένες στην ενεργειακή φτώχεια, αναζητούν τρόπο να ζεσταθούν τον χειμώνα, προτείνοντας «να απαγορευτούν τα τζάκια».

Το ΚΚΕ και η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΒΟΛΟΥ καλούν τους Βολιώτες να βγάλουν συμπεράσματα. Ο μόνος δρόμος ανατροπής αυτής της περιβαλλοντοκτόνας πολιτικής είναι ο γενικός ξεσηκωμός με τα σωματεία και με τις επιτροπές αγώνα, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Να σταματήσουν με τον αγώνα τους το περιβαλλοντικό έγκλημα. Να σταματήσουν την καύση σκουπιδιών και ΠΕΤ – ΚΟΚ στην ΑΓΕΤ. Να διεκδικήσουν ακόμη την μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων απαιτώντας τους απαραίτητους ελέγχους στις επιχειρήσεις και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την κατασκευή των κατάλληλων έργων για λύση του κυκλοφοριακού. Να απαιτήσουν να μην κατασκευαστεί η επένδυση LNG στον Παγασητικό και την συνολική προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την προστασία των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων. 

Τα μέτρα εις βάρος του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος αφορούν συνολικά τη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και είναι κομμάτι της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι η πολιτική που θυσιάζει στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους τα λαϊκά συμφέροντα, ακόμη και τη ίδια τη ζωή! Είναι η πολιτική που γεννά διαρκώς νέα «Τέμπη». Αυτήν την πολιτική μπορούν τα λαϊκά στρώματα να την ανατρέψουν με κοινωνική συμμαχία με οργανωμένο ταξικό αγώνα, με στόχο την λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, που είναι η μόνη διέξοδος για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, για μια ολοκληρωμένη, με κεντρικό σχεδιασμό προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας.