Αποχαιρετήσαμε σήμερα τον Βασίλη Κουντούρη που “έφυγε” χθες από την ζωή σε ηλικία 79 ετών, σκορπώντας θλίψη στην περιοχή.

 

Υπήρξε ένας ολοκληρωμένος μέσος-οργανωτής με περίτεχνο παιχνίδι και μαχητικό πνεύμα για όσους τον είδανε και σίγουρα σήμερα θα έκανε μεγάλη καριέρα εκτός Βελεστινιώτικων συνόρων.

 

Φόρεσε τα χρώματα του Ρήγα από παιδί κι έζησε το όνειρο της ανόδου και συμμετοχής στην Β’ Εθνική, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, της ενδοξότερης έως τώρα στιγμής του ιστορικού συλλόγου.

 

Αγαπητός σε όλους στην τοπική κοινωνία, για εμάς υπήρξε οικογενειακός και προσωπικός φίλος. Κάθε φορά στο καφενείο έβγαζε και μία παλιά φωτογραφία να μας δώσει, είτε από τον Ρήγα είτε από το παλιό Βελεστίνο. Μας εμπιστεύτηκε το προσωπικό του αρχείο και αυτό μας τιμά σε μέγιστο βαθμό.

 

Δοκιμάστηκε σκληρά με την απώλεια της αγαπημένης του κόρης, Κατερίνας.

 

Ο γιος του Παναγιώτης μεγαλούργησε επίσης με τα κυανόλευκα, ενώ χθες, την ώρα που άφηνε την τελευταία του πνοή, ο εγγονός του Θοδωρής ξεκινούσε βασικός στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς για τον Ρήγα, κάτι που δείχνει ότι η ιστορία βρίσκει καμιά φορά τον δικό της τρόπο για να συνεχιστεί.

 

 

Ασχολήθηκε επίσης και με τον Σύλλογο Περιβολιωτών και με την αυτοδιοίκηση αλλά ο Ρήγας ήταν το εντονότερο στοιχείο που τον χαρακτήριζε και στον οποίο βρισκότανε πάντα δίπλα.

 

Χαρακτηριστικό και το σχόλιο ενός φίλου της σελίδας μας στην είδηση της απώλειας του. "Ο Βασιλάκης ο Κουντούρης, (για όλους εμάς τους λίγο μικρότερους ηλικιακά από αυτόν), ήταν ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων... ένας θρύλος, ένας ηγέτης ταυτισμένος με την ομάδα του ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ!

 

Θυμάμαι ακόμη τον σεβασμό που τρέφαμε όλοι μας (στα πηγαδάκια της αγοράς) ζητώντας την γνώμη του πριν αλλά και μετά από ένα μεγάλο αγώνα της ομάδας".

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.