Αν ρίξει ο Μάρτης δυό νερά και Απρίλης άλλο ένα χαρά σε κείνον το ζευγά που έχει πολλά σπαρμένα, λέει η λαϊκή παροιμία.

 

Το ίδιο όμως δεν ισχύει για ένα κτίριο σύμβολο της πόλης μας, το κτίριο «Παπαστράτος», που αποτελεί το κεντρικό κτίριο διοίκησης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όπου στεγάζονται οι πρυτανικές αρχές, το μεγαλύτερό αμφιθέατρο του ιδρύματος και ταυτόχρονα τα Παιδαγωγικά, το Ιστορικό και άλλα τμήματα.

 

Αυτό λοιπόν το κτίριο στολίδι για τη Μαγνησία και τη Θεσσαλία ολόκληρη έχει αφεθεί στην μοίρα του με αποτέλεσμα μετά από κάθε βροχή να στάζουν νερά σε πάρα πολλά σημεία και ο φοιτητής ή ο επισκέπτης να αντικρίζει τριτοκοσμικές εικόνες και να κινδυνεύει να γλιστρήσει και να τραυματιστεί.

Σαν απόφοιτος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πλέον δάσκαλος νιώθω θλίψη αντικρίζοντας αυτές τις εικόνες αλλά και οργή γνωρίζοντας ότι οι πρυτανικές αρχές, οι διδάσκοντες και το προσωπικό παλεύουν καθημερινά για να κρατήσουν ζωντανό το δημόσιο πανεπιστήμιο καταβάλλοντας όχι μόνο προσωπική δουλειά αλλά αρκετές φορές και χρήματα από την τσέπη τους.

 

Η υπουργός Παιδείας, από την πλευρά της, συνεχίζει να κατηγορεί τους φοιτητές, τις παρατάξεις, τους διδάσκοντες ζητώντας μεγαλύτερη καταστολή και αυταρχισμό μέσω της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν συνάδει με τον πυρήνα - χώρο της μάθησης, της επιστήμης και με το ριζοσπαστικό χαρακτήρα που ανέκαθεν είχαν τα πανεπιστήμια και η «νεολαία», διαχρονικά σε όλο τον κόσμο.

 

Αλλά ας μην γελιόμαστε, αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι η δημόσια δωρεάν παιδεία στο δυστοπικό κόσμο που φαντάζεται η Μητσοτάκης Α.Ε. όπου η Παιδεία, η Υγεία, η Στέγη, σύμφωνα με τους ολιγάρχες της, είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών αδιαφορώντας για το αν οι συμπολίτες μας έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν και να επιβιώσουν.