Ίσως γιατί, όπως λέει και το τραγούδι "κι εμένα οι παππούδες μου και οι γονείς μου ήταν αγρότες" δεν είμαι απλά γνώστης, αλλά νιώθω και συμμερίζομαι τα προβλήματα και τις αγωνίες των ανθρώπων της υπαίθρου, αγρότες και κτηνοτρόφους. Είναι άνθρωποι που πατούν γερά στη γη,την αγαπούν κοιτάζοντας τον ουρανό.

 

Ο αγρότης-κτηνοτρόφος δεν είναι απλά επάγγελμα, είναι λειτουργημα για την κοινωνία μας. Γιατί; Γιατί όποια χώρα παράγει δική της ενέργεια και δικά της προϊόντα, έχει τύχη στο μέλλον.

 

Ενέργεια και διατροφή είναι πλέον παράγοντες ισχύος για οποιοδήποτε κράτος και καθοριστικοι παράγοντες ευημερίας για τους πολίτες του.

 

Αλλά τι έγινε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Αυξήθηκε η εξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα, αντί να επενδύσουμε στην πράσινη ανάπτυξη και τις ανανεώσιμες δικές μας πηγές ενέργειας, πληρώνοντας ακριβά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

 

Ταυτόχρονα αφήσαμε την αγροτική παραγωγή στο έρμαιο της ακρίβειας που οδηγεί όλο και περισσότερους παραγωγούς στη απόγνωση και στην έξοδο που εάν δεν σταματήσει, θα το πληρώσουμε ακριβά.

 

Το τελευταίο τεύχος του Αγροτικού Ταχυδρομου (Ένθετο της εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΌΜΟΣ της Μαγνησίας ) με συνεντεύξεις πολλών αγαπημένων φίλων, είναι καμπανάκι για οποιονδήποτε ασχολείται με την πολιτική.

 

Μία παράταξη που συνδέθηκε με την "πράσινη ανάπτυξη " και με την παραγωγή καθαρής, δικής μας, ελληνικής ενέργειας, κάποιοι γελούσαν... Είναι η ίδια παράταξη που συνδέθηκε με τις καλύτερες μέρες του Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφου, με τη στήριξη της υπαίθρου με έργα υποδομής, πρόνοια Κέντρα Υγείας κλπ.

 

Σήμερα που πρέπει η χώρα να βαδίσει με στρατηγικό σχέδιο τόσο για συνολική αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα, όσο και για την ενεργειακή αυτονομία και την ενεργειακή δημοκρατία, η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στο τιμόνι της, χώρας καθίσταται απολύτως απαραίτητη