Υποστήριζε ότι ο Ρήγας δεν γνώριζε «θετικώς και κατά βάθος την δύναμιν και τας πληγάς του λαού», και ότι η επανάστασή του ήταν πρόωρη, απερίσκεπτη και θα έριχνε την Ελλάδα στην «άβυσσον».

 

Οι επικρίσεις του όμως αυτές είναι αυθαίρετες, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς μελέτη του στρατηγικού σχεδίου της επανάστασης του Ρήγα, που περιέχεται στα έργα του, την Επαναστατική Προκήρυξη, τους παιάνες του Θούριο και Ύμνο Πατριωτικό, το Στρατιωτικό Εγκόλπιο, την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους χάρτες του και το Σύνταγμά του.

 

Ο Ρήγας γνώριζε την θλιβερή κατάσταση των σκλαβωμένων και τις επαναστατικές τους δυνάμεις και επί πλέον οι συνθήκες κατά το 1797 ήταν ευνοϊκότερες για επανάσταση.

 

Σχετικά με την άποψη του Φαναριώτη Ρίζου Νερουλού ότι η επανάσταση του Ρήγα θα έριπτε την Ελλάδα στην «άβυσσον» με τις πολεμικές επιχειρήσεις, έμμεσα καταφέρεται και κατά της Επανάστασης του 1821, διότι τότε οι Φαναριώτες έχασαν τα προνόμιά τους.

 

Ωστόσο, ο Ρίζος Νερουλός παρατηρούσε ότι οι «πατριωτικές ωδές» του Ρήγα τραγουδιόταν σε όλη την Ελλάδα και ότι είχε συλλάβει «τον γιγαντιαίον σκοπόν της απελευθερώσεως της Ελλάδος», δείχνοντας έτσι στους σκλαβωμένους Έλληνες πως και μόνοι τους μπορούν να αποκτήσουν την ελευθερία τους.